Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Επί σκηνής


Η θάλασσα- πώς έγινε έτσι η θάλασσα;
Άργησα χρόνια στὰ βουνά-
με τύφλωσαν οι πυγολαμπίδες.
Τώρα σε τούτο τ᾿ ακρογιάλι περιμένω
ν᾿ αράξει ένας άνθρωπος
ένα υπόλειμμα, μια σχεδία.
Μα μπορεί να κακοφορμίσει η θάλασσα;
Ένα δελφίνι την έσκισε μία φορά
κι ακόμη μια φορά
η άκρη του φτερού ενός γλάρου.
Κι όμως ήταν γλυκό το κύμα
όπου έπεφτα παιδί και κολυμπούσα
κι ακόμη σαν ήμουν παλικάρι
καθὼς έψαχνα σχήματα στα βότσαλα,
γυρεύοντας ρυθμούς,
μου μίλησε ο Θαλασσινός Γέρος:
"Εγώ είμαι ο τόπος σου
ίσως να μην είμαι κανείς,
αλλά μπορώ να γίνω αυτὸ που θέλεις".
Γιώργος Σεφέρης

Ο πίνακας: "Ιστιοφόρο" Αιμίλιος Προσαλέντης (1859-1926)

6 σχόλια:

  1. Αδερφε μου αυτο το ποίημα θέλει φιλολογική εξήγηση γιατι φαίνεται ο Σεφερης παραείχε εμπνευση εκείνη την ημερα....

    Αραγε τι ιστορία κρύβει και τι σκεφτόταν ο ποιητης όταν το έγραφε;

    Αν δε το μάθουμε ποτέ μάλλον οι ερμηνείες θα είναι πολλές και λανθασμένες....

    Αραγε ποιος να είναι ο θαλασσινός Γερος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Σκρουτζάκο, νάσαι καλά με το καλό σου ιστολόγιο, που πολλές φορές μας φτιάχνει την - χαλασμένη- διάθεση.
    Καλησπέρα αδελφέ Θάνο, ο Θαλασσινός Γέρος είναι η πρωσοποποίηση του τόπου του ήρωα του ποιήματος. Είναι μιά ευφυής ποιητική επινόηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...χαχαχαχα κι εγω νόμιζα ....ότι ο γέρος είναι από την Πρωσία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή