Πάντα έρχεται ένα τέλος. Κάποτε το περιμένεις, κάποτε όχι.Κάποτε είναι γλυκόπικρο, κάποτε είναι σκληρό.
Δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο αυτό, τον κτιστό,
που να μην έχει τέλος.
Και έχει τέλος, γιατί έχει αρχή.
Ας το περιμένουμε αυτό το τέλος.
Ψύχραιμα, υπομονετικά, έτοιμοι να χαρούμε ή να πικραθούμε,
χωρίς ψυχικούς κλυδωνισμούς,
απελπισίες ή ακόμη και πανηγύρια.
Ας το περιμένουμε αυτό το τέλος
αρχοντικά,
σαν μια ένδειξη κατανόησης,
του πεπερασμένου κόσμου,
του πεπερασμένου εαυτού μας.
Φωτογραφία: Τοπίο στον βόρειο Έβρο/cummulus
πάντα έρχεται τό τέλος και βαζει τέλος στα λάθη μας.Σκαλιζω την μνήμη μου ,ολα μου φαινονται οικεια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς το περιμένουμε αυτό το τέλος
ΑπάντησηΔιαγραφήαρχοντικά,
νομίζω ότι αυτό φανερώνει το μεγαλείο της ψυχής...
Καλώς σε βρήκα....
Καλησπέρα!καποιος καλος άγγελος θα κοπιάσει να μάς παρηγορήσει.Όταν φθάσεις τό τίποτα όλο και κατι γίνεται..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Νερένια, καλώς ήλθες. Ναι, είναι αλήθεια, πως κάθε τέλος μπορεί να το υποδεχθεί κανείς με αρχοντιά. Την καληνύχτα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Ναντιέζντα. Πράγματι, μπορεί ένα "τέλος" να βάζει τέλος στα λάθη μας, και τότε αυτό το "τέλος" να γίνεται το ξεκίνημα μιάς αρχής. Ισως με αυτόν τον τρόπο, το "τέλος "αυτό, να είναι ο άγγελος που λές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι καλό βράδυ.
Τό καλύτερο είναι νά μήν περιμένεις ...τίποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφή"μηδενί εχοντες καί τά πάντα κατέχοντες".. Απ. Παύλος