Ἄλια καί Κρίτων. Ἕνα καλοκαίρι πού ἄργησε νά τελειώσει.

 

Ἀντί εἰσαγωγῆς.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΛΑΜΙΑΔΗ

Ὁ Ἰωάννης Καλαμιάδης γεννήθηκε τό 1909 στούς Ἐπιβάτες τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης. Μαζί μέ τούς συχωριανούς του, μετά τήν άνταλλαγή, έγκαταστάθηκαν σ΄ἕνα ὕψωμα, ἕνα περίπου χιλιόμετρο ἀπό τίς νότιες  ἀμμουδιές τοῦ κόλπου τῆς Θεσσαλονίκης, καί έχτισαν τό χωριό τους, στό ὁποῖο ἔδωσαν τό ὄνομα Νέοι Ἐπιβάτες, σέ μόνιμη ἀνάμνηση τῶν πατρογονικῶν ἐστιῶν τους. Ἀσχολήθηκε μέ τ΄ἀμπέλια καί τό ψάρεμα ὅπως ὁ πατέρας του. Στό χωριό του, φυτεύθηκαν τότε, τά πρῶτα ἐπιτραπέζια σταφύλια τῆς Μακεδονίας. Οἱ Νέοι Ἐπιβάτες εἶναι πιό γνωστοί σάν Μπαξέ Τσιφλίκι, γιατί ὁ τόπος ἐκεῖνος ἦταν τσιφλίκι ἑνός τούρκου πασᾶ ἤ μπέη.

Τό  1931 κατατάχθηκε στό ναυτικό καί γνώρισε τόν Πειραιᾶ. Ὅταν ἀπολύθηκε, μετά ἀπό μιά σύντομη παρουσία στό χωριό του, ξανακατέβηκε ἐκεῖ, καί ἔπιασε δουλειά ὡς ναύτης σ΄ἕνα καῒκι. Τό 1936, ἀνέβηκε ξανά στό χωριό,  γιά νά πάρει γυναῖκα συντοπίτισσα του. Παντρεύτηκε τήν ἴδια χρονιά στό χωριό του, ἀλλά έγκαταστάθηκε μόνιμα  στό Πέραμα. Τό 1938, ἀπέκτησε τήν μονάκριβη κόρη του Ἀμαλία, τήν ὁποία ὅμως μιά γειτόνισα  τήν ... ξαναβάφτισε ἄτυπα ὥς, Ἄλια. Μέ αὐτό τό ὄνομα ἡ κόρη του ἔγινε γνωστή.

 Τό 1939, ἀγόρασε ἕνα ἰστιοφόρο τρεχαντηράκι, στό ὁποῖο ἀργότερα ἔβαλε μηχανή, καί άσχολήθηκε έπαγγελματικά μέ τήν άλιεία, μέχρι τόν θάνατο του. Ὁ ἴδιος, στό Μπαξέ Τσιφλίκι, ἀνέβηκε μόνο 4-5 φορές, γιά ν΄ ἀνάψει κερί στούς τάφους τῶν γονιῶν του, Ἀθανασίου Καλαμιάδη καί  Καλλιώπης, τό γένος Ἀργυριάδη.

Εἶχε πέντε ἀδέλφια, -ἀπό τά ὁποία πλέον δέν ζεῖ κανείς -στούς ὁποίους παραχώρησε τό  μερίδιο του ἀπό τήν μικρή  πατρική τους κληρονομιά. Πέθανε τό 1977 σέ ἡλικία 68  ἐτῶν. Ἠταν ἐξαιρετικός ἄνθρωπος. Τήν ἰδια χρονιά, πέθανε καί ἡ σύζυγος του Καλλιώπη  66 ἐτῶν.
                  

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΤΗΣ ΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΙΤΩΝΑ

 1952.  ΠΡΩΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΑΛΙΑΣ ΣΤΟ ΜΠΑΞΕ-ΤΣΙΦΛΙΚΙ.

Ἡ γνωριμία τῆς Ἄλιας μέ τόν Κρίτωνα.

- Πῶς εἴπαμε ὅτι σέ λένε;
- Ἄλια
- Ἄ-λια, ἐπανέλαβε ἐκεῖνος συλλαβιστά.  Τί  εἶναι αὐτό πάλι! Πρώτη φορά ἀκούω τέτοιο ὄνομα, εἶπε μέ λίγη δόση εἰρωνείας  τό κατσαρομάλλικο λεπτό παλληκαράκι στήν κοπελλίτσα πού εἶχε ἀπέναντι του.
-  Μιά χαρά ὄνομα εἶναι, εἶπε αὐτή ψιλοθυμωμένα, μήπως τό δικό σου εἶναι καλύτερο;
- Μπά, ξέρεις πῶς μέ λένε;
- Ναί ξέρω! Σέ λένε Κρίτων! Ἄκου,  Κρί-των, συλλάβισε καί αὐτή, τονίζοντας κοροϊδευτικά τό, "των" τοῦ ὀνόματος τοῦ παλληκαριοῦ.

Ἔτσι γνωρίστηκαν τόν Ἰούλιο τοῦ 1952 στήν σκάλα τοῦ Μπαξέ Τσιφλίκι, ὁ Κρίτων καί ἡ  Ἄλια. Ὁ Κρίτων,  Θεσσαλονικιός, παραθέριζε γιά πρώτη φορά τό καλοκαίρι ἐκεῖνο τοῦ 1952. Τό σπίτι πού ἔμενε μέ τήν μητέρα του, τήν θεία του καί τίς δυό ξαδέλφες του, ἦταν -μέ κέντρο τήν σκάλα τοῦ Μπαξέ-πρός τήν πλευρά τῆς Περαίας, λίγο πρίν ἀπό τό σπίτι ὅπου στήν κατοχή ἔμενε ὁ Γερμανός διοικητής τῆς Θεσσαλονίκης. Τό σπίτι αὐτό ὑπάρχει καί στίς μέρες μας,  εἶναι καλοσυντηρημένο καί κατοικεῖται.
Ἡ σκάλα του Μπαξέ τά χρόνια ἐκεῖνα, ἦταν μιά μικρή σέ μῆκος ξύλινη κατασκευή μέσα στήν θάλασσα, ὅπου ἔδεναν τίς ψαρόβαρκες τους οἱ Μπαξετσιφλιῶτες, ἀλλά καί τά καραβάκια  πού συνέδεαν τόν παραθεριστικό ἐκεῖνο τόπο μέ τήν Θεσσαλονίκη, τά περίφημα "μοτοράκια".

Ἡ παλιά ξύλινη σκάλα, ὁπου φίλησε τελευταῖα φορά ὁ Κρίτων τήν Ἄλια, τό 1954.

Τό καλοκαίρι αὐτό τοῦ 1952, ἡ  Ἄλια μέ γονιούς  πού κατάγονταν ἀπό τόν Μπαξέ, ἦρθε μέ τήν μητέρα της γιά πρώτη φορά  νά παραθερίσει στό χωριό τῶν γονιῶν της, καί νά γνωρίσει τούς θειούς καί τά ξαδέλφια της.

1954. ΤΡΙΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΑΛΙΑΣ ΣΤΟ ΜΠΑΞΕ-ΤΣΙΦΛΙΚΙ.

Οἱ  ὅρκοι ἀγάπης.

- Εἶσαι ὄμορφη Ἄλια, πολύ ὄμορφη.
- Ὄμορφη σάν τί;
-  Σάν ἕνα ὄμορφο κοχῦλι.
- Μόνο σάν  ἕνα κοχύλι; ρώτησε ἐκείνη γελῶντας περιπαικτικά.
- Ὄχι μόνο, ἀλλά...
- ...ἀλλά; εἶπε κοφτά ἡ Ἄλια.
- Ἀλλά ...καί σάν τήν θάλασσα μαζί. Ναί Ἄλια, τόσο ὄμορφη εἶσαι. Ὅσο ὁλόκληρη ἡ θάλασσα, καί ὅλα τά κοχύλια της μαζί.

Ὁ λεπτός βαρδάρης πού φυσοῦσε ἐκεῖνο τό πρωΐ, ἔριξε τά καστανά μαλλιά της στό πρόσωπο της. Τά πῆρε μέ τό χέρι της.

- Καί σύ εἶσαι ὄμορφος Κρίτων.
- Ὄμορφος σάν τί; ἦταν ἡ ὥρα του νά ρωτήσει.
- Ὄμορφος σάν Κοῦρος τοῦ εἶπε χαμογελῶντας, ἀλλά μέ περισσότερη ἀποφασιστικότητα ἀπ΄ αὐτόν.    

Ὁ Κρίτων, ἔπιασε τό ἀριστερό της χέρι, καί τῆς εἶπε μέ μιά ἤρεμη ἀγωνία στόν τόνο της φωνῆς του.

- Ἄλια, θάθελες νά εἴμαστε μαζί; Ξέρεις...  σ΄ ἀγαπῶ.
- Κρίτων ἀγαπημένε, ὄμορφε Κοῦρε, ναί, θά 'θελα.  Σ΄ ἀγαπῶ κι΄ ἐγώ.

Ὁ βαρδάρης θά συνέχιζε λεπτός ἐκείνη τήν μέρα πού συνέβησαν ὀλα αὐτά, στήν ἀμμουδιά τοῦ Μπαξέ Τσιφλίκι πηγαίνοντας γι΄ Ἀγία Τριάδα, ἐκεῖ πού σήμερα βρίσκεται τό ξενοδοχεῖο ΓΑΛΑΞΙΑΣ.  Τότε ὑπῆρχαν μόνο καλαμιές, καί λίγο πρίν ἀπό τό ξενοδοχεῖο, ὑπῆρχε μόνο τό κτήριο ἑνός Φυσιολατρικοῦ Ὁμίλου. Τό μέρος τότε, ἦταν άκόμη έξοχή καί δέν εἶχε ἀστικοποιηθεῖ. Ἡ ἀμμουδιά ἦταν πλατύτερη ἀπό 15 μέτρα.  Ἦταν μιά ἀπό τίς πρῶτες μέρες τοῦ Ἰουλίου τοῦ 1954.

 Ἡ φωτογράφιση τῆς Τσακαλοπαρέας.

Τίς κυριακές τῶν καλοκαιριῶν στόν Μπαξέ πήγαινε πολύ κόσμος γιά μπάνιο μέ τά μοτοράκια. Στήν "ἀγορά" δηλαδή τό μέρος πού ἦταν στήν σκάλα,  ὑπῆρχαν ἕνας φοῦρνος, ἕνα μπακάλικο, ἕνα ἐστιατόριο -ὑπῆρχε μέχρι ττα τέλη της δεκαετίας τοῦ '70 - μερικά ἄλλα μαγαζιά, λίγα σπίτια καί περισσότερες παράγκες, τριγύριζαν ὑπαίθριοι φωτογράφοι.
Ἦταν  ἐκεῖνες οί γραφικές φιγοῦρες μέ τίς τεράστιες φωτογραφικές  μηχανές -κιτρίνου χρώματος - πού τίς τοποθετοῦσαν σέ τρίποδα καί ἔβγαζαν φωτογραφίες,τά χρόνια ἐκεῖνα. ἄλλες "ἀναμνηστικές", καί ἄλλες γιά ταυτότητα.
Ἕνας τέτοιος φωτογράφος, φωτογράφησε  μιά κυριακή τήν Ἄλια, τόν Κρίτωνα, καί 7- 8 ἀκόμα ἀγόρια καί κορίτσια, τήν Τσακαλοπαρέα τοῦ καλοκαιριοῦ ἐκείνου.
 Ὁ φωτογράφος ἔστησε τήν μηχανή του στήν ἀμμουδιά, και καί λίγο μέσα στήν θάλασσα ἦταν οἱ φωτογραφιζόμενοι. Ὁ Κρίτων στάθηκε - δῆθεν τυχαῖα -δίπλα στήν Ἄλια. Τίς  καλῆς ποιότητας ἀσπρόμαυρες φωτογραφίες -ἑβδομάδος τίς ἔλεγαν - τίς ἔφερε ὁ φωτογράφος τήν ἐπομένη  κυριακή. Πίσω ἀπό τήν δική της φωτογραφία ἡ Ἄλια ἔγραψε: Μπαξέ Τσιφλίκι. Κυριακή  11/7/1954

 Ἡ ἀναχώρηση τοῦ Κρίτωνα γιά Ἐλβετία, καί ἡ ὑπόσχεση γιά γράμμα.

 Τρεῖς μέρες πρίν τῆς Παναγιᾶς τοῦ '54, ὁ Κρίτων άνακοίνωσε στήν  Ἄλια, ὅτι θά πήγαινε στήν Ἐλβετία νά σπουδάσει μηχανολογία. Ἡ Ἐλβετία τά χρόνια έκεῖνα, ἦταν μιά καλή επιλογή γιά σπουδές ἐπιπέδου. Μετά ἀπό μιά παύση τῆς συζήτησης ἡ Ἄλια ρώτησε:

- Πότε θά γυρίσεις Κρίτων; 
- Τοῦ χρόνου τό καλοκαίρι Ἄλια.
- Καί μέχρι τότε;
- Μέχρι τότε θά ἔχουμε ἀλληλογραφία. Θά σοῦ γράφω ὅσο πιό συχνά μπορῶ.

Ἡ Ἄλια ἔσκυψε τό κεφάλι της, χωρίς νά μπορεῖ νά συγκρατήσει τά δάκρυα της. Πέρασαν ἀρκετά λεπτά ἀμίλητοι, μέχρι πού τόν ρώτησε ἥρεμη πιά , ἀλλά μέ βουρκωμένα μάτια.

-'Εντάξει, θά περιμένω γράμμα σου μόλις φθάσεις, γιατί ἀλλιῶς....αὐτό τό καλοκαίρι δέν θά τελειώσει ποτέ.

Σουρούπωνε στήν σκάλα τοῦ Μπαξέ, τό ἀπογευματινό στεριανό τοπικό ἀεράκι φυσοῦσε ἀπαλά, τό τελευταῖο μοτοράκι εἶχε φύγει, καί ἡ Ἄλια ἔπρεπε νά ἀνεβεῖ στό χωριό.  Μετά δυό μέρες ὁ Κρίτων θά ἔφευγε στήν Θεσσαλονίκη γιά τίς ἐτοιμασίες τῆς ἀναχώρησης, ἐνῶ ἡ Ἄλια μέ τήν μητέρα της θά ἐπέστρεφαν μέ τό τραῖνο στόν Πειραιᾶ κανά-δυό μέρες μετά τόν Δεκαπενταύγουστο.  Οἱ παραθερισμοί τότε δέν τραβοῦσαν πολύ. Ἀμέσως μετά τῆς Παναγιᾶς, οἱ έξοχές ἄδειαζαν.

- Μόλις φθάσω Ἄλια, μόλις φθάσω θά σου γράψω.

Ὁ Κρίτων τήν ἀγκάλιασε. Δέν ἄργησαν νά σηκωθοῦν γιά νά φύγουν. Τά ξαδέλφια τῆς Ἄλιας -πού ἤξεραν γιά τόν δεσμό της μέ τόν Κρίτωνα -τήν περίμεναν στήν άγορά. Πρίν βγοῦν ἀπό τήν σκάλα, ὁ Κρίτων τήν φίλησε. Γιά τελευταία φορά.

1988 ΤΡΙΑΝΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ.   ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΛΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΡΙΤΩΝΑ
                                                                     .

Πρώτη τυχαία συνάντηση στήν καφετερία Corfu στήν .Θεσσαλονίκη

 - Πῶς εἴπαμε ὅτι σέ λένε , Ἄ-λια; εἶπε συλλαβιστά Τί  εἶναι αὐτό πάλι! Πρώτη φορά ἀκούω τέτοιο ὄνομα!

Ἡ  Ἄλια πάγωσε κάθε της κίνηση, ἄλλαξε χρῶμα στό πρόσωπο της, καί αὐτό προκάλεσε ἀμηχανία στήν φίλη της -παλιά συνάδελφο -μέ τήν ὁποία εἶχε βγεῖ γιά καφέ.  Ἡ φωνή αὐτή, μέ αὐτόν τόν περιπαικτικό τόνο, τά μοναδικά αὐτά λόγια , δέν μποροῦσαν παρά νά εἶναι ἀπό αὐτόν. Αὐτό πού ἡ Ἄλια  ἐπιθυμοῦσε νά γίνει ἐδῶ καί τριαντατέσσερα ὁλόκληρα χρόνια ἔγινε ἐπιτέλους, ἀλλά τήν βρῆκε ἀπροετοίμαστη.  Γύρισε ἀργά ἀπό τήν καρέκλα της.  Ἀπέναντι της, ἡ πενηντάχρονη  Ἄλια εἶχε ἕναν χαμογελαστό μεσήλικα ἄνδρα, ἀλλά..... βλέποντας τον μέ τά μάτια τῆς νιότης της, εἶδε  τό ψηλόλιγνο κατσαρομάλλικο παλληκαράκι  πού ἀγάπησε κάποτε καί -ναί, εἶναι ἀλήθεια -δέν ἔπαψε ν΄ ἀγαπᾶ μέχρι τώρα. Ἦταν ὁ  Κρίτων.

- Κρίτων ψέλλισε, καί τά μάτια της βούρκωσαν, ὅπως τόν αὔγουστο τοῦ 1954 στό Μπαξέ Τσιφλίκι .

Δεύτερη συνάντηση στήν καφετερία  Καστέλλο, στήν παλιά παραλία τῆς Θεσσαλονίκης.
 
- Πῶς ἦταν ὁ γάμος σου Ἄλια;
- Χμ, ἦταν ἕνας ἐπίπεδος γάμος Κρίτων. Ὁ Μάκης ἦταν ἔνας πολύ καλός σύζυγος, τυπικός σέ ὅλα του, καί ἴσως κατάλαβε ὅτι στήν καρδιά μου ὑπῆρχε κάτι, πού ἡ δική του ἀγάπη γιά μένα δέν μπόρεσε νά τό νικήσει.Ἧταν συνάδελφος, ἀπό τήν Θεσσαλονίκη. Ὅταν πέθαναν οἱ γονεῖς μου, ἐπεδίωξα νά μετακομίσουμε ἐδῶ. Πάντα ὐπολόγιζα, ὅτι πιθανόν νά σέ συναντοῦσα κάπου, νά μάθαινα κάτι γιά σένα. Ὅπως κι΄ἔγινε. Καί τώρα πού σέ ξανάδα, τέλειωσε ἐπιτέλους καί τό καλοκαίρι ἐκεῖνο, τοῦ ΄54.  

Σταμάτησε γιά λίγο νά μιλάει καί κατέβασε τό κεφάλι της ἀναλογιζόμενη ἴσως τά τριαντετέσσερα χρόνια ἐκείνου τοῦ ἀτέλειωτου καλοκαιριοῦ. Χωρίς νά σηκώσει τό κεφάλι της, ρώτησε:

:- Ὁ δικός σου γάμος Κρίτων; 

Ὁ Κρίτων, χωρίς νά ξεχάσει ποτέ τήν Ἄλια, γοητεύτηκε ἀπό τήν Εὐρώπη, καί δέν ἦλθε στήν Ἐλλάδα τό 1955 ὅπως εἶπε, ἄλλά τό 1960 μετά ἀπό ἀπουσία πέντε ἐτῶν. Ἦλθε στήν Θεσσαλονίκη, ἀλλά δέν πῆγε στόν Μπαξέ. Εἶχε παρέα μιά Ἐλβετίδα, Αὐστριακῆς καταγωγῆς, τήν Χέλγκα.  Μέ τήν Χέλγκα παντρεύτηκε τό 1965 στήν  Ἐλβετία. Τό 1966 ἐπέστρεψε γιά μόνιμη ἐγκατάσταση καί τό 1967 διορίσθηκε στόν ΟΤΕ. Δέν ἀπέκτησαν παιδιά.

 Τρίτη -τελευταία -συνάντηση, πάλι στό Καστέλλο. Προσπάθεια τοῦ Κρίτωνα νά μιλήσει γιά τό γράμμα. 

- Ξέρεις Ἄλια, ἀπό ἐκεῖνο τό καλοκαίρι μέ κατατρώει μιά ἀπερισκεψία μου τῆς εἶπε, καί σταμάτησε λίγο , περιμένοντας νά τοῦ δώσει θάρρος ἡ Ἄλια γιά νά συνεχίσει.

Ἡ Ἄλια ὅμως δέν εἶπε τίποτε, παρά μόνο πῆρε τό χέρι του στά χέρια της καί τὀ ἔσφιξε τρυφερά. Ὁ Κρίτων παίρνοντας τό θάρρος πού ζητοῦσε, πῆρε βαθειά ἀνάσα, χαμήλωσε τά μάτια του, καί ξεκίνησε κομπιάζοντας.

- Για ἐκεῖνο τό γράμμα πού δέν ἔστειλα θέλω νά σου μιλήσω Ἄλια, καί νά σέ ζητήσω συγνώμη...

Ἡ Ἄλια, τρυφερά καί ἀποφασιστικά μαζί, ἄπλωσε ἕνα χαμόγελο στό πρόσωπο της, ἄφησε τά δάκρυα της νά τρέξουν, καί μέσα άπό σιγανά ἀναφυλλητά τοῦ εἶπε:

- Κρίτων ἀγαπημένε, ὄμορφε Κοῦρε μου, μήν λές τίποτε, ἦρθε τό γράμμα σου, καί αὐτό τό γράμμα εἶσαι ἐσύ ὁ ἴδιος, τό πρόσωπο σου, ἡ φωνή σου, τά μάτια σου, ἡ νιότη ἡ δικιά μου καί ἡ νιότη ἡ δικιά σου. Ἀγαπημένε Κοῦρε, κάθε φορά πού ἔβλεπα τήν θάλασσα, κάθε φορά πού ἔβλεπα κοχύλια ἔβλεπα ἐσένα χαρά μου.... ἦρθες, σέ ἀγγίζω, καί σύ εἶσαι τό γράμμα πού περίμενα....

Ὀ Κρίτων ἔσκυψε τό κεφάλι, ἔκλεισε τά μάτια του προσπαθῶντας νά προλάβει τά δικά του δάκρυα, χωρίς όμως νά τό καταφέρει.

 1989. ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ. ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ΤΗΣ ΧΕΛΓΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΤΩΝΑ.

Ἡ Ἄλια σήκωσε τό τηλέφωνο πού κουδούνησε , καί ἄκουσε μιά γυναικεία φωνή μέ ξενική προφορά νά τήν ζητᾶ.  Κάτι ἀνησύχησε τήν Ἄλια, ἀλλά  ἐνημέρωσε ἀμέσως τήν γυναῖκα ὅτι εἶναι αὐτή ἡ ἴδια. Ἡ γυναῖκα, συστήθηκε ὡς Χέλγκα, σύζυγος τοῦ Κρίτωνα, καί τήν πληροφόρησε πώς ὁ Κρίτων πέθανε ἀπό ὀξύ ἔμφραγμα τοῦ μυοκαρδίου στίς 14 Νοεμβρίου 1988.  Ἦταν τρεῖς μέρες μετά τήν τελευταία τους  συνάντηση στήν καφετερία, ὅπου ὁ Κρίτων θέλησε νά τῆς μιλήσει γιά τό γράμμα πού δέν τῆς εἶχε  στείλει ποτέ.

- Κρίτων ....ψιθύρισε ἡ Ἄλια στό ἄκουσμα τῆς εἴδησης,  μέ ἕνα  ὕφος, πού ἦταν μαζί ἔκπληξη, κατευόδιο γιά τό φευγιό του, καί παράκληση ἴσως, γιά νά ἐπιστρέψει.

Ἡ Χέλγκα ζήτησε ἀπό τήν Ἄλια νά βρεθοῦν. Ἠ Ἄλια  συμφώνησε, καί βρέθηκαν ἕνα πρωϊνό στό καφέ τοῦ ξενοδοχείου ΗΛΕΚΤΡΑ στήν Ἀριστοτέλους.

- Πῶς γνωρίζατε τό τηλέφωνο μου κυρία Χέλγκα καί μέ εἰδοποιήσατε γιά τόν θάνατο τοῦ Κρίτωνα, ἀλλά καί γιά ποιόν λόγο μέ εἰδοποιήσατε;
- Νά σᾶς πῶ  Ἄλια. Γιά σᾶς,  μοῦ μίλησε ὁ ἄνδρας μου πολλές φορές στό παρελθόν. Ἀκόμη δέν εἴχαμε παντρευτεῖ, καί ἤξερα γιά σᾶς. Ὁ ἄνδρας μου σᾶς εἴχε βαθειά μέσα στήν καρδιά του, σάν τήν ἀξέχαστη πρώτη ἐφηβική ἀγάπη. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἀγαπητή μου Ἄλια, πού ποτέ δέν ξέχασαν τήν πρώτη τους ἀγάπη, καί τήν βιώνουν μέχρι τό τέλος τους.     

Ἡ Ἄλια, συγκλονίστηκε στά λόγια αὐτά πού ἄκουγε ἀπό τό στόμα αὐτῆς τῆς ἀξιοπρεπέστατης κυρίας.

- ...ἔτσι μπορῶ νά σᾶς ἐξομολογηθῶ πλέον, ὅτι ὁ ἄνδρας μου στήν καρδιά του εἶχε πάντα ἕνα χῶρο γιά σᾶς, τό κοχύλι του...

 Βουρκωμένη, καί μέ δυσκολία ἡ Ἄλια ρώτησε:
 
- Ξέρετε καί γι΄ αὐτό; 
- Εἶπα προηγουμένως ὅτι ξέρω γιά σᾶς τήν ἴδια, καί γιά τίς συναντήσεις σας μέ τόν ἄνδρα μου. Μοῦ μίλησε γιά τήν συνάντηση σας, καί δέν σᾶς κρύβω, τόν ἐνθάρρυνα γιά νά σᾶς συναντᾶ. Ξέρω μάλιστα γιά τό γράμμα πού ἔπρεπε νά σᾶς στείλει καί δέν σᾶς ἔστειλε ποτέ. Βέβαια, ἄν σᾶς ἔστελνε τό γράμμα ἐκεῖνο,  ἴσως νά μήν παντρευόμασταν, ἀλλά πάλι κανείς δέν ξέρει. Πάντως,  θά ἤθελα νά ξέρετε, ὅτι γιά νά ἐξιλεωθεῖ ἀπέναντι στόν ἐαυτό του, τοῦ ζήτησα στίς ἀρχές του 1970 νά γράψει ἕνα γράμμα ὅπου θά ἐξηγοῦσε τό γεγονότα, κι΄ ἄς μήν σᾶς τό ἔστελνε ποτέ. Ἤθελα σήμερα νά σᾶς δώσω αὐτό τό γράμμα. Εἶστε ἡ παραλήπτρια του. Ἐπρόκειτο νά σᾶς τό δώσει ὁ ἴδιος ὁ Κρίτων τήν τελευταία φορά πού συναντηθήκατε, ἄλλά δέν βρῆκε τό κουράγιο. Συγχωρέστε τον, καί πάρτε τό γράμμα. Ἔτσι θά μπορέσει νά τελειώσει καί κεῖνο τό καλοκαίρι τοῦ '54.

 Ἡ Ἄλια, ἀντιλαμβανόμενη πλήρως τά τελευταία λόγια τῆς Χέλγκα, μέ τρεμάμενο χέρι ἀπό τήν συγκίνηση πῆρε τό γράμμα, χωρίς ὅμως νά τό ἀνοίξει, ἀλλά οὔτε καί μπορέσε νά πεῖ κάτι . Ἀποχωρίσθηκαν μέ συναισθήματα συμπάθειας ἡ μία γιά τήν ἄλλη.

2012. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΛΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΧΕΛΓΚΑ.

Ἠ Χέλγκα, μετά τόν θάνατο τοῦ Κρίτωνα, μετακόμισε στόν τόπο καταγωγῆς της στήν Καρίνθια τῆς Αὐστρίας, ὅπου ζοῦσε ἡ ἀδελφή της μέ τήν κόρη της. Κάθε χρόνο ὅμως, τήν μέρα περίπου πού πέθανε ὀ Κρίτων, ἔρχονταν στήν Θεσσαλονίκη γιά λίγες μέρες, καί παρέθετε ἕνα λιτό δεῖπνο σέ παλιούς οἰκογενειακούς φίλους τους, γιά τήν μνήμη τοῦ ἄνδρα της, Ἀπό τό 2009, οὔτε πῆρε τηλέφωνο νά εἰδοποιήσει γιά τήν ἄφιξη της, οὔτε καί ἦλθε. Δέν γνωρίζουμε τί συνέβει. Ἐξ΄ ἄλλου, κανείς δέν ἐνδιαφέρθηκε, μιά καί ὁ κύκλος τῶν φίλων τους λιγόστευε κάθε χρόνο. Στό τραπέζι πού παρέθετε καλοῦσε καί τήν  Ἄλια, ἡ ὁποία ἀπέφευγε νά παραστεῖ.

Ἠ  Ἄλια, τόν Μάρτιο τοῦ 2012  ὑπέστη δύο ἐγκεφαλικά ἐπεισόδια, καί νοσηλεύτηκε, μᾶλλον γηροκομήθηκε, σέ οἶκο εὐγηρίας γερόντων, λίγο ἔξω ἀπό τήν Θεσσαλονίκη, στόν δρόμο γιά τόν Πολύγυρο.  Τόν Ἀπρίλιο τῆς ἴδιας χρονιᾶς πέθανε στόν ὕπνο της, σέ ἡλικία 74 ἐτῶν. Στό κομοδῖνο της ὐπῆρχε μιά οἱκογενειακή της φωτογραφία, ἡ φωτογραφία μέ τήν Τσακαλοπαρέα τοῦ 1955, καί τό γράμμα τοῦ Κρίτωνα πού ἦταν κλειστό. Ἠ Ἄλια δέν τό ἄνοιξε ποτέ. Μπροστά ἀπό τήν φωτογραφία τῆς Τσακαλοπαρέας, ὑπῆρχε κι΄ ἕνα κοχύλι.
                                  

Εἶναι θαμμένη  στά κοιμητήρια Ἀναστάσεως Τοῦ Κυρίου στήν Θέρμη. Στά ἴδια κοιμητήρια εἶχε ταφεῖ καί ὁ Κρίτων.

    

Ἀντἰ ἐπιλόγου

    Ἔτσι τέλειωσε ἡ ἱστορία τῆς ἀγάπης τῆς Ἄλιας καί τοῦ Κρίτωνα.

Δέν  ξέρω ἄν ἡ ἀγάπη  αὐτή χαρακτηρίζεται ὡς μεγάλη, γιατί  ποιός ξέρει  τελικά, τί εἶναι  οἱ μεγάλες ἀγάπες.  Ξέρω μόνο, ὅτι αὐτή ἡ ἱστορία ἀγάπης, κράτησε ὅσο κράτησε ἡ ζωή τῆς Ἄλιας καί τοῦ Κρίτωνα. Τέλειωσε μαζί τους. Αὐτό καί μόνο, ἴσως κάνει αὐτήν τήν ἀγάπη μεγάλη.

                      
ΤΕΛΟΣ     

 ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΑΛΙΑΣ

1938 Γέννηση τῆς Ἄλιας στόν Πειραιᾶ.
1952 Καλοκαίρι. Ἡ ῎Αλια, 14 ἐτῶν, γνωρίζεται μέ τόν Κρίτωνα στό Μπαξέ-Τσιφλίκι. Μέλη τῆς
 Τσακαλοπαρέας.
1953 Καλοκαίρι. Δεύτερο καλοκαίρι μέ διακοπές στό Μπαξέ-Τσιφλίκι.
1954 Καλοκαίρι. Ἡ Ἄλια ἐτῶν 16, ἀνταλάσσει μέ τόν Κρίτωνα ὅρκους ἀγάπης. Τόν Σπετέμβριο Κρίτων ἀναχωρεῖ γιά τήν Ἐλβετία.                   
1957  19 ἐτῶν εἰσάγεται στήν Ἀνωτάτη Γεωπονική Σχολή.
1965  27  ἐτῶν διορίζεται στήν Ἀγροτική Τράπεζα
1969  29  ἐτῶν παντρεύεται τόν Δημήτρη (Μάκη) Βαλσαμῆ, 30 ἐτῶν συνάδελφο της,  μέ καταγωγή  ἀπό  τήν Θεσσαλονίκη.
1968   30 ἐτῶν, γεννᾶ τήν κόρη τους. Τήν βαφτίζουν Γεωργἰα, πού εἶναι τ΄ὀνομα τῆς πεθερᾶς της.
1977   Πεθαίνουν- τήν ἴδια χρονιά - ὁ πατέρας της Ἰωάννης  Καλαμιάδης, καί ἡ μητέρα της Καλλιώπη τό γένος Ἀναστασιάδη. Θάβονται στό Πέραμα.
1978   40 ἐτῶν, μετακομίζει οἰκογενειακῶς στήν Θεσσαλονίκη
1981   Δεκέμβριος. Πεθαίνει ὁ ἄνδρας της Μάκης, σέ ἡλικία  46 ἐτῶν ἀπό λευχαιμία.
1988   Ἀπρίλιος. Ἡ Ἀλια 50 ὲτῶν, συναντᾶ τυχαῖα τόν 53χρονο Κρίτωνα.
1988   Αὔγουστος, Σεπτέμβριος, Ὀκτώβριος  Συναντήσεις Ἀλιας καί Κρίτωνα.
1988   Νοέμβριος. Τελευταῖα συνάντηση Ἄλιας καί Κρίτωνα, στίς 11 τοῦ μηνός . Ὁ Κρίτων
προσπαθεῖ νά τῆς μιλήσει γιά τό γράμμα. Τρεῖς μέρες μετά, στίς 14 τοῦ μηνός, ὁ Κρίτων πεθαίνει ἀπό ὀξύ ἔμφραγμα τοῦ μυοκαρδίου.
1989   Ἰανουάριος  Συνάντηση τῆς Ἄλιας μέ τήν Χέλγκα, ἡ ὁποῖα τῆς μιλᾶ γιά τήν  έπιστολή πού δέν ἔλαβε ποτέ. Ἡ Χέλγκα ἐνεχειρίζει τήν ἐπιστολή τοῦ Κρίτωνα στήν  Ἄλια.
1995   Ἀναχώρηση τῆς Χέλγκα γιά τήν Καρίνθια.
2009  Τελευταῖα ἐπίσκεψη τῆς Χέλγκα στήν Θεσσαλονίκη.
2012  Φεβρουάριος. Ἐτῶν 74, ἡ Ἄλια προσβάλλεται ἀπό δύο ἐγκεφαλικά ἐπεισόδια.
2012   Άπρίλιος, ἡ Ἄλια πεθαίνει. Θάβεται στά Κοιμητήρια Ἀναστάσεως Τοῦ Κυρίου, στήν Θέρμη Θεσσαλονίκης ὅπου εἶχε ταφεῖ καί ὁ Κρίτων.                                                              


Πληροφορίες πρός τόν ἀναγνώστη.
Τά στοιχεῖα τῆς ἱστορίας, προέρχονται ἀπό ἀφηγήσεις  τῆς μοναχοκόρης τῆς Ἄλιας. Ἀπό τίς ἀφηγήσεις κρατήσαμε τά -κατά τήν γνώμη μας - κύρια σημεῖα τῆς ἱστορίας.  Ἡ κόρη τῆς Ἄλιας,  ὐπηρετεῖ ὡς Αξιωματικός Νοσοκόμος στίς Ἔνοπλες Δυνάμεις.

Χαρακτηριστικά Μοτοράκια τῆς ἐποχῆς πού πήγαιναν στό Μπαξέ-Τσιφλίκι.

Μοτοράκια στήν παραλία τῆς Θεσσαλονίκης.

Κάπως ἔτσι ἦταν ὁ φωτογράφος τῆς Τσακαλοπαρέας.

1000 περίπου μέτρα δεξιά ἀπό τήν σκάλα, βλέποντας ἀπό τήν θάλασσα. Γιά τόν Ὅμιλο γίνεται μνεῖα στό κείμενο.

                                                                                  

Τό παραπάνω κιόσκι, ἦταν σ΄αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἀμμουδιά. Στό βάθος ὁ ὀρεινός ὅγκος τοῦ Χορτιάτη..

Κάπου, στό  ἀνάπτυγμα τῆς κόκκινης  γραμμῆς ἦταν τό σπίτι τοῦ Κρίτωνα.

Οἱκογένεια Μπαξέ-Τσιφλιωτῶν. Θά μποροῦσε νά εἶναι ἡ Ἄλια μέ τούς γονεῖς της.

Εἰκόνα τῆς ἐποχῆς ἀπό τό Μπαξέ-Τσιφλίκι.

Ἡ σύγχρονη, σἀν "Ταῦ", σκάλα τοῦ Μπαξέ. Πρός τ΄ ἀριστερά ἦταν τό σπίτι τοῦ Κρίτωνα.

Ὅπως θά ἦταν περίπου ἡ Τσακαλοπαρέα. (ἡ φωτό εἶναι μεταγενέστερη)

Ἡ Ἄλια καί ὁ Κρίτων... ἴσως...