Σε συνέχεια με την προηγούμενη ανάρτηση μας, ανεβάζουμε τις φωτογραφίες που βλέπετε και που έχουν να κάνουν με το Μελισσοχώρι. Στο χωριό αυτό που απέχει από την Θεσσαλονίκη περίπου 15-20 λεπτά (μόνο), είχε εγκαταστήσει ο διάδοχος Κωνσταντίνος, την έδρα του Γενικού Στρατηγείου, για την διεξαγωγή των μαχών Κιλκίς-Λαχανά. Το κτήριο, που μέχρι πρίν από 5-6 χρόνια υπήρχε, (πιστεύω ότι υπάρχει και σήμερα) φαίνεται στην φωτογραφία σε καλή κατάσταση, και όπως με είχαν πεί κάποιοι παππούδες, όταν ρώτησα σχετικά, ανήκει σε ιδιώτες. Είναι το κτήριο στο οποίο έχει σκαρφαλώσει ο κισσός. Σε άλλη φωτογραφία φαίνεται η σχετική αναθηματική πλάκα. Επίσης δείχνουμε το μνημείο των κατοίκων της Μπάλτζας (=Μελισσοχώρι), που έπεσαν στην διάρκεια των μαχών, αλλά και το μνημείο πρός τιμήν του ταγματάρχου Αντωνίου Κουτηφάρη ΅εκ Σταυροπηγίου Λακεδαίμονος΅ ο οποίος ξεψύχησε σ΄εκείνο το σημείο, αφού ενημέρωσε τον Κωνσταντίνο σχετικά με την προέλαση του στρατού.
Αν ποτέ κινηθείτε από την Θεσσαλονίκη πρός το Κιλκίς ή τις Σέρρες, με μιά μικρή παράκαμψη μπορείτε να επισκεφθείτε το συμπαθητικό αυτό χωριό. Οι παππούδες που θα πίνουν το καφεδάκι τους στην πλατεία, ξέρουν τα γεγονότα από τους πατεράδες τους, και αν τους ρωτήσετε, θα σας πούνε γεγονότα για την εποχή με αρκετή αμεσότητα.
Πάντως να σημειώσουμε ότι, μέχρι τώρα στα κανάλια, κρατικά και ιδιωτικά, ούτε σ΄αυτήν την ΕΤ3, είδαμε ποτέ εικόνες απ΄ αυτό το χωριό, και το στρατηγείο. Ετσι είναι όμως τα πράγματα, όταν η ιστορία υποτάσσεται στην πολιτική.
Θυμήθηκα ότι ο παππούς μου μου έλεγε ότι, παιδάκι όντας, όταν τα Γιάννενα παραδόθηκαν στον ελληνικό στρατό, στις αρχές του 1913, χτυπούσε εκείνος την καμπάνα του χωριού του στην Άνδρο. Μας τραγουδούσε, όταν ήμασταν παιδάκια, και κάποια τραγούδια του Μακεδονικού Αγώνα και των Βαλκανικών Πολέμων, τα οποία τα θυμάμαι ακόμα. Δεν ξέρω αν έχουν πουθενά καταγραφεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάρκο, αντιλαμβάνεσαι πλέον, ότι ήδη ΅ανέλαβες την ευθύνη΅ να καταγράψεις και να αναρτήσεις αυτά τα τραγούδια. Αν είναι στ΄αρβανίτικα, θα περιμένουμε και μετάφραση. Νά ξέρεις οτι η προσμονή μου είναι σχεδόν...αγωνιώδης.
ΑπάντησηΔιαγραφή