"...πάλι δικά μας θάναι"

Πάρθεν η Ρωμανία

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην
ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,

επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον.

Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,

εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,

Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης

έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.

Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.

"Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!"

Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια

κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,

-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι

-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν.

-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.

Το cummulus θάθελε να γράψει κάτι σήμερα για την επέτειο της Αλώσεως.
Δυστυχώς, το γεγονός υπερβαίνει τις δυνατότητες έκφρασης του γραπτού λόγου που διαθέτει
Παρ΄όλα αυτά θα τολμήσει η πένα του να ψελλίσει ότι, δεν εάλω η Πόλις. Οσο θα υπάρχει πατριαρχείο στην Βασιλεύουσα, έστω και με οικουμενίζοντα πατριάρχη η Πόλις δεν «εάλω» Δεν μπορεί να «εάλω». "Εάλω" τα τείχη της," εάλω τα κτήρια της, οι δρόμοι της οι κρήνες της, οι ναοί της, δεν "εάλω" όμως ο Δικέφαλος Αετός. Κάπου είναι κουρνιασμένος με μαζεμένα τα φτερά του, και περιμέμνει. Περιμένει πότε ο Μαρμαρωμένος Βασιληάς ζωντανέψει και ξαναπάρει το σπαθί του. Τότε θα ξαναπετάξει. Στα τείχη ο Βασιληάς, και στα ουράνια ο Δικέφαλος Αετός, Τότε ῾..πάλι δικά μας θάναι.¨ Καί τότε θα τελειώσει η Θείας Λειτουργία που έμεινε στην μέση- στον χερουβικό ύμνο-και τότε θάβγει ο παπάς με τ΄αγιο δισκοπότηρο στο χέρι να κοινωνήσει τα ευζωνάκια. Δεν είναι ψέμματα..αλήθεια είναι...

Από την απάντηση του αυτοκράτορα μας προς τους πρέσβεις του Μωάμεθ, στις αρχές απρίλιου του 1453 .

...Τὸ μὲν τὴν πόλιν σοί δούναι, οὐκ ἐμού εστί οὐδέ ἄλλων τῶν κατοικούντων ἐν ταύτη. Κοινή γὰρ γνώμη πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν και οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Είναι ιδιαίτερα συγκινητικό ότι ο Ελληνικός Στρατός, ως φορέας ιστορικής μνήμης εδώ, χρησιμοποιεί δύο επιμέρους τμήματα της παραπάνω απάντησης για να τα καθιερώσει ως ρητά, στα εμβλήματα δύο μεγάλων μονάδων του.

To "Ού φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν" για το Γ΄Σώμα Στρατού,το οποίο στο έμβλημα του έχει και την σημαία των Παλαιολόγων με υπόβαθρο το εθνόσημο, και το, "Πάντες αὐτοπροαιρἐτως άποθανοῦμεν" για την ΧΙ Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού, στο έμβλημα της οποίας διακρίνεται ο δικέφαλος αετός, πάνω από τείχη. Και οι δύο επιλογές είναι άριστες. Πόσοι το ξέραμε;;

Ακούστε, τον Μαρμαρωμένο Βασιληά