Quo vadis domine ?

Από την Ελασσώνα όπου ευρίσκετο τις τελευταίες μέρες ο πατριάρχης Κων/πόλεως, απευθύνόμενος στούςς ιερείς της τοπικής εκκλησίας, σε μια ασποστροφή του λόγου του είπε τα εξής: Ἐπίσης ἔχομεν τὴν εὐθύνην τῆς προβολῆς τῆς Ὀρθοδοξίας πρὸς τοὺς ἔξω, τοὺς μὴ Ὀρθοδόξους καὶ τοὺς μὴ Χριστιανούς. Εἶναι ἕνα ἐπιτακτικὸ καθῆκον, εἰς τὸ ὁποῖον προσπαθοῦμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε μὲ τοὺς Θεολογικοὺς ἤ ἁπλῶς ἀκαδημαϊκοὺς Διαλόγους, ὥστε νὰ γνωρίσουν τὸ ἀληθινὸν φῶς τῆς πίστεως ὅσον τὸ δυνατὸν περισσότεροι συνάνθρωποί μας, καὶ νὰ δοξάζεται ἔτσι τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Πολλοὶ μᾶς παρεξηγοῦν καὶ νομίζουν ὅτι κάμνομεν ἀβαρίας καὶ ἐκπτώσεις εἰς θέματα πίστεως. Μέγα λάθος καὶ μέγα ψέμμα!Γνωρίζομεν πολὺ καλὰ τὸ καθῆκον μας καὶ μέχρι ποῦ πρέπει νὰ κινηθοῦμε χωρὶς νὰ περάσωμε τὴν «κόκκινην γραμμήν»! Τὴν Ὀρθοδοξίαν κηρύττομεν, τὴν Ὀρθοδοξίαν προβάλλομεν, τὴν Ὀρθοδοξίαν ὑπερασπιζόμεθα, εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν μένομεν ἀμετακίνητοι καὶ ἀδιάσειστοι, ἀλλὰ μὲ ἀγάπην πρὸς ὅλους τοὺς μὴ Ὀρθοδόξους, διότι αὐτὸ ἀπαιτεῖ τὸ χριστιανικό μας καθῆκον. Οἱ φανατισμοί, τὰ ἀντάρτικα, αἱ ἐξαλλοσύναι, αἱ κατάραι καὶ τὰ τοιαῦτα, δὲν ἔχουν καμμίαν σχέσιν μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ!
Οι παραπάνω λόγοι απευθύνονται σε όσους συνέταξαν, κυκλοφόρησαν και υπέγραψαν την ΅Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού΅ στην οποία εκφράζονται ανησυχίες για την θέση της ορθοδοξίας στον διάλογο μεταξύ Ορθοδοξίας και Παπισμού. Συγκεριμένα οι πιστοί αυτοί, (λαικοί και κληρικοί όλων των βαθμίδων) θεωρούν ότι μέσα στις συνομιλίες και τα δρώμενα αυτών των διαλόγων, υπάρχουν εκπτώσεις ως προς τα ορθόδοξα δόγματα και τις αλήθειες της Πίστης μας.

Από την κίνηση αυτή των αντι-οικουμενιστών οι οποίοι άρχισαν ήδη να χαρακτηρίζονται ως ΅ανθενωτικοί΅ σημαντικό ρόλο παίζουν ο π. Θεόδωρος Ζήσης, και ο π. Γ. Μεταλληνός
Στον αντι-οικουμενιστικό ή ανθενωτικό κύκλο, υπάρχει διάχυτη και τεκμηριωμένη η θέση ότι ο διάλογος Ορθοδόξων και παπικών, θα επιφέρει την δορυφοριοποίηση της ορθόδοξης εκκλησίας γύρω από τον Πάπα, κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς στο οποίο δεν θα δηλωθεί η αποδοχή του πρωτείου του, (αλλά θα εννοείται), και την ΅έντεχνη΅ παραβίαση των ορθοδόξων δογμάτων μας, με τελικό αποτέλεσμα, μέσα από τις διαδικασίες του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, (άλλη μια παπική εφεύρεση) την μετάλλαξη της εκκλησίας μας, σε απλή συνιστώσα μιας παν-θρησκείας. (εκεί αποσκοπούν και οι λεγόμενοι διαθρησκειακοί διάλογοι) στην οποία θα προίσταται ο πάπας.

Ο πατριάρχης, αυτές τις απόψεις τις χαρακτηρίζει όπως προσέξατε, ως λάθος και ψέμμα, χαρακτηρίζοντας δε, τους εκφέροντες αυτές , ως φανατισμένους, αντάρτες, έξαλλους, και καταρώντες.
Είναι αλήθεια είναι, ότι για πολλοστή φορά ο πατριάρχης βεβαιώνει τον πιστό λαό, ότι στις συνομιλίες αυτές δεν γίνονται εκπτώσεις ως προς την ορθόδοξη πίστη. Και έτσι να μην είναι, ο λαός έχει ξεπεράσει τα όρια της περίσκεψης και αγγίζει τον σκανδαλισμό. Σχετικώς, γράψαμε σε παλαιότερη ανάρτηση μας

Πρίν όμως αλέκτωρ λαλήσει τρίς, διαβάζουμε στο amen.gr ότι τον επόμενο μήνα θα πραγματοποιηθεί στην Κύπρο διάλογος μεταξύ ορθοδόξων και παπικών με θέμα: Ο ρόλος του Επισκόπου Ρώμης (Πάπα) εν τη κοινωνία όλων των Εκκλησιών΅ Επειδή το θέμα του συνεδρίου δεν μυρίζει ευχάριστα και έχει φέρει σε ανησυχία κάποιους ιεράρχες, ο προκαθήμενος της Κυπριακής Εκκλησίας, έσπευσε και αυτός με την σειρά του, (τι σύμπτωση..) να καθησυχάσει τους πιστούς λέγοντας ότι «διαλεγόμενοι δεν προδίδουμε την Ορθοδοξία» δήλωση παρόμοια με αυτήν του επισκόπου Πάφου, Γεωργίου ότι: οι εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών στις συζητήσεις γνωρίζουν καλά την θεολογία και εκκλησιολογία της Εκκλησίας μας και δεν προδίδουν την Ορθοδοξία.

Στο ίδιο μοτίβο βρίσκεται η –οργισμένη μάλλον- δήλωση του Κωνσταντίας, Βασιλείου ότι: . Είναι βλασφημία να υποστηρίζεται ότι αποδεχόμεθα πρωτείο εξουσίας και αυθεντίας στον Πάπα. Τα μέχρι τώρα κείμενα του διαλόγου, δεν είναι Ομολογίες πίστεως, αλλά προσπάθεια αποτύπωσης της κοινής θεολογικής παράδοσης της Αδιαίρετης Εκκλησίας, της πρώτης χιλιετίας, πριν από το σχίσμα του 1054. Τα κείμενα αυτά θα εγκριθούν ή θα απορριφθούν από τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες , όταν συμπληρωθεί ο διάλογος.

Πολύ καθησυχασμός πέφτει! Γιατί άραγε; Μα γιατί όπου υπάρχει καπνός υπάρχει φωτιά!
Βέβαια, σ¨ όλες οι παραπάνω δηλώσεις εφησυχασμού, που αντί να μας καθησυχάσουν μας κάνουν να ανησυχούμε περισσότερο, έρχεται αντιμέτωπο ακριβώς αυτό το ίδιο το θέμα της συνάντησης.: Ο ρόλος του Επισκόπου Ρώμης (Πάπα) εν τη κοινωνία όλων των Εκκλησιών΅
Αυτός το ίδιο το θέμα, δίνει και την πρώτη έππτωση. Εξηγούμαι.

Πρώτον.

Όπως είναι γνωστό ο πάπας ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ.στην εκκλησία, άρα είναι εκ των ουκ άνευ να συζητάμε για τον ρόλο του μέσα σ¨αυτήν. Κάποτε, πρίν το σχίσμα ήταν εντός της εκκλησίας. Η συζήτηση θα αναλύσει το θέμα σε ιστορικό επίπεδο και μέχρι το 1054, όπως δηλώνει ο παραπάνω ιεράρχης; Όχι βέβαια. Κάτι τέτοιο δεν ενδιαφέρει τους παπικούς, και ούτε θα γίνονταν συνάντηση τέτοιου επιπέδου για την ...ιστορική πλευρά και μόνο του θέματος. Οι παπικοί ενδιαφέρονται για την αναγνώριση του πρωτείου, εμμέσως ή αμέσως και εκεί κατατείνουν όλες αυτές οι προσπάθεις. Οι ιεράρχες δεν το ξέρουν; Αποκλείεται! Προς τι οι συζητήσεις λοιπόν;

Δεύτερον.

Στο θέμα υπάρχει αναφορά σε ΅εκκλησίες ΅στην γενική του πληθυντικού.

Εμείς οι ορθόδοξοι, ξέρουμε από τους Πατέρες που διατύπωσαν το Σύμβολο της Πίστεως, ότι ΜΙΑ είναι η εκκλησία, δεν υπάρχουν άλλες εκκλησίες εκτός από αυτήν, και ΜΟΝΟΝ αυτή περικλείει την Αλήθεια, η οποία είναι ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ. . ΅..εις μίαν αγίαν καθολικήν και αποστολική εκκλησία΅ (Να ξέρετε ότι υπάρχουν ορθόδοξοι που λένε τά αντίθετα).

Να λοιπόν, που η αντι-οικουμενιστική ή ανθενωτική κίνηση δεν έχει άδικο. Από το θέμα αυτής της ϊδιας της συνάντησης, άρχισαν οι συμβιβασμοί Το γεγονός δε, ότι πολλοί οικουμενιστές και μάλιστα ιεράρχες λένε ότι ο διάλογος γίνεται για λόγους ΅αγάπης΅ σηκώνει πολύ συζήτηση, γιατί με τους παπικούς συνδιαλεγόμαστε πλέον κάτω από το πνεύμα της εκκλησιολογικής ισοτιμίας. Ότι δηλαδή, πραγματική εκκλησία εμείς, πραγματική εκκλησία και αυτοί. Σημειώνουμε και πάλι, ότι μπορεί η συνάντηση αυτή να μην οδηγήσει πουθενά σε ΟΡΑΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ. Όμως, κάτι θα υπογραφεί, κάτι θα μείνει, μια ανακοίνωση θα γίνει, και το επόμενο βήμα για τα παπικά σχέδια θα είναι πιο εύκολο, αφού θα αμβλυνθεί ακόμη περισσότερο το ορθόδοξο κριτήριο, μερίδας του πληρώματος.

Κατόπιν, πάλι στα πλαίσια της ΅διπλωματίας΅ της ΅καθωσπρεπίστικης΅ αγάπης του ΅διαλόγου΅ που επικαλούνται μονίμως οι οικουμενίζοντες, οι ημερίδες ,τα συνέδρια και οι συναντήσεις θα συνεχισθούν. Αυτό όμως που σε ΟΡΑΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ μένει, είναι η βαθύτατη ανησυχία του πληρώματος που κάνει ακόμη και τον επίσκοπο Μόρφου, που είναι υπέρ αυτού του διαλόγου, να την διαγνώση (την ανησυχία) και να φοβάται για την κατάληξη της τονίζονταςι (απευθυνόμενος μάλλον στην ιεραρχία) ότι : «Δεν θα πρέπει να φθάσουμε σε διχασμό των Ορθοδόξων σε ενωτικούς και ανθενωτικούς»

Ο ίδιος επίσκοπος συνεχίζοντας την δήλωση του με την φράση, ΅ιδιαίτερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο ο λαός ακούει περισσότερο τους γέροντες και πνευματικούς του , παρά τους Αρχιεπισκόπους, Μητροπολίτες και Επισκόπους της Εκκλησίας΅ ,αποδίδει ευθύνες για την ανησυχία αυτή (την μη χειραγώγηση του λαού προς την οικουμενιστική κατεύθυνση δηλαδή) στους γεροντάδες και τους πνευματικούς, και πως προκειμένου να ΅ενημερωθεί΅ ο λαός, προτείνει, ΅για τόσο λεπτά και σοβαρά ζητήματα, οι Ιεράρχες οφείλουν να βρίσκονται σε επικοινωνία με το ποίμνιο τους.

Ορίστε λοιπόν, που οι γεροντάδες και οι πνευματικοί, τ΄αποκούμπια του λαού συμπληρώνω, δεν πρέπει να έχουν λόγο στο ζήτημα αυτό, γιατί τους χαλάνε την σούπα, λες και το ζήτημα αυτό δεν είναι πνευματικό, ενώ πρωτίστως έτσι είναι!

Βλέπετε ότι το πρόβλημα γίνεται αντιληπτό και αρχίζει και φοβίζει. Όλα συνηγορούν σ΄αυτήν την διαπίστωση, και κυρίως οι …καθησυχαστικές δηλώσεις. . Η ιεραρχία κατά πλειοψηφία, πλήν εξαιρέσεων, (δείτε στο υστερόγραφο) οικουμενίζει ή σιωπά, ενώ αυτοί που επιμένουν ορθόδοξα είναι οι γεροντάδες, οι πνευματικοί και οι λίγοι ιεράρχες , και σ΄ αυτούς ακουμπά η ορθόδοξη συνείδηση του λαού, ο οποίος αντιστέκεται ακόμη, και γι΄ αυτό ο Μόρφου μιλάει για διχασμό, παρά το ότι, ΅συλλείτουργα΅ ¨εναγκαλισμοί΅ ΅συμπροσευχές΅, ΅συνέδρια΅ ΅ημερίδες΅ κλπ κλπ με τους παπικούς, δεν έχουν κάνει ακόμη ¨οικεία΅ την εικόνα μιάς ορθοδοξίας δορυφόρου στον παπισμό. Το ότι υπάρχει λοιπόν κίνδυνος διχασμού, σημαίνει ότι αυτοί που δεν συμβιβάζονται με την παράδοση της ορθοδοξίας είναι πολλοί. Ισως λιγότεροι απο τους αδιάφορους και οικουμενιστές αθροιστικά,

αλλά υπάρχουν.

Υ.Γ

Σημειώνουμε ότι την Ομολογία Πίστεως, από πλευράς ιεραρχών υπέγραψαν οι: Αντινόης Παντελεήμων, Κυθήρων και Αντικυθήρων Σεραφείμ, Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς, Πειραιώς Σεραφείμ, Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας, και Ράσκας και Πριζρένης, Κοσσόβου και Μετοχίας Αρτέμιος.

Προτείνουμε να διαβάσετε:
1) Την ΅Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού ( που προκάλεσε τις δηλώσεις του πατριάρχη στην Ελλασώνα)
2) Το υπόμνημα , στήν ουσία ανησυχία είναι, Αγιορειτών Πατέρων για την συμμετοχή της ορθόδοξης εκκλησίας στο παγκόσμιο συμβούλιο εκκλησιών (εδώ εντάσσονται οι διάλογοι με τους παπικούς)
3) Σχετική παλαιότερη ανάρτηση μας.

Επισκεφθείτε:
1) Την σελίδα του Ορθόδοξου Τύπου, με πληθώρα άρθρων-προσεγγίσεων στο θέμα
2) Την σελίδα ΅διομολογιακού μοναστηριού΅ (θα φρίξετε!) στην Ιταλία όπου ορθόδοξοι, καθολικοί και διαμαρτυρόμενοι , άνδρες και γυναίκες, μπορούν να κοινοβιάσουν ασχολούμενοι με διάφορα ΅διομολογιάκα συνέδρια΅ και ΅προσευχές΅ ενώ στον ελεύθερο τους χρόνο θα παρασκευάζουν ΅μαρμελάδες΅! Στο ΅μοναστήρι (;) αυτό, γίνονται συνέδρια και ημερίδες στα πλαίσια του ΅διαλόγου΅ με τους παπικούς.