Εργατική Πρωτομαγιά.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
Η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1893 (την Κυριακή 2 Μαίου 1893) στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Διοργανωτής της ήταν ο Σταύρος Καλλέργης.
Τα αιτήματα της συγκέντρωσης, που διατυπώθηκαν στο ψήφισμα, ήταν τα εξής :
1. Την Κυριακήν καθ΄όλην την ημέραν να κλείουν τα καταστήματα.
2. Να περιορισθή η εργασία των εργατών εις οκτώ ώρας από δώδεκα και πλέον που εργάζονται.
3. Οι εν ενεργεία παθόντες εργάται να συντρέχωνται υπο του κράτους και των συναδέλφων των.

(Τα παραπάνω, από την σελίδα της ΓΣΕΕ)
Πιστεύω, ότι ένα από τα κυρίαρχα αιτήματα των εργαζομένων θα πρέπει να είναι η συνταγματική κατοχύρωση της κυριακής αργίας. Η κυριακή αργία, φαίνεται σήμερα αυτονόητη, αλλά δυστυχώς, προβλέπεται ανατροπή αυτού του αυτονόητου. Εξ΄άλλου παρατηρήστε την ιεράρχιση των αιτημάτων κατά την πρωτομαγιά του 1893, και θα δείτε ότι το αίτημα αυτό ήταν πρώτο-πρώτο. Για να σκεφτούμε λίγο, σε μιά οικογένεια, άλλος να κάνει "'αργία" την τρίτη και άλλος την πέμπτη. Φοβερές οικογένειες θα έχουμε, χάριν του "νόμου της αγοράς". Από την άλλη δεν μπορώ να μην αναφερθώ στα ωράρια της αγοράς που καθορίζουν οι εμπορικοί σύλλογοι, ερήμην των εργαζομένων. Κάποτε όμως ,τα ωράρια αυτά τ τα καθόριζαν οι νομαρχίες, λαμβάνοντας υπ' όψιν τους τόσο τους εργαζόμενους, όσο και τους αυτοαπασχολούμενους μικροεπαγγελματίες. Και καλά έκανε, γιατί έτσι το Κράτος (βλέπετε τότε οι νομαρχίες δεν ήταν "αυτοδιοικήσεις") προέβαλλε το ρυθμιστικό του ρόλο στις σχέσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών. Σήμερα, όπως είπαμε, τα ωράρια της αγοράς, οι εργαζόμενοι και οι οικογένειες τους, υπόκεινται στίς αποφάσεις των "εμπορικών συλλόγων" Να λοιπόν που στό θέμα αυτό, το κράτος αποσύρθηκε, Γιατί όμως; Ποιός θα σταθεί δίπλα στους εργαζόμενους; Και γενικότερα, ποιός θα πεί στα super-market, ότι δεν μπορεί εργαζόμενες γυναίκες, οι πιό πολλές μανάδες με μικρά παιδιά, να δουλεύουν παραμονές μεγάλων εορτών μέχρι αργά το βράδυ; Ποιός θα προστατεύσει το μεροκάματο του βιομηχανικού εργάτη, από την παράνομη απασχόληση, γιατί με την παράνομη απασχόληση αυτό το, ήδη μικρό μεροκάματο, θα γίνει ακόμη πιό μικρό; Γιατί επιτέλους σ΄αυτήν την χώρα να υπάρχουν γαλαζοαίματοι εργαζόμενοι με μόνιμο το αγαθό της εργασίας, δηλαδή του μισθού, δηλαδή των δώρων, δηλαδή των επιδομάτων, δηλαδή των εφ΄άπαξ, δηλαδή των τριημέρων, των τετραημέρων, δηλαδή...δηλαδή...δηλάδή..., και από την άλλη να υπάρχουν οι πληβείοι εργαζόμενοι, χωρίς νάχουν κατοχυρωμένο τίποτε από τα παραπάνω "δηλαδή";;
Ατέλειωτες κουβέντες για το ετοιμόροπο ΙΚΑ. Κι΄ όμως, χιλιάδες μικροεπαγγελματίες, χιλιάδες αγρότες είχαν ή έχουν, μόνιμα ή περιστασιακά στην δούλεψη τους, ανασφάλιστους εργάτες. Μεγάλες οι ευθύνες τους. Οπως όμως και των ίδιων των εργατών που πρώτοι αυτοί με τον πιό έντονο τρόπο έπρεπε να σταθούν απέναντι στό φαινόμενο αυτό, που βέβαια έπαψε νάναι φαινόμενο και έγινε καθεστώς.
Σκέφτομαι καμμιά φορά τους ψευτο-πολιτικούς μας, που ενώ δεν χάνουν ευκαιρία γα να βγάζουν φιλεργατικές κορώνες στίς τηλεοράσεις, χωρίς ντροπή δέχονται delivery-προιόντα, που τα φέρνουν ανασφάλιστα παιδιά, με το ιδιόκτητο μηχανάκι τους οδηγώντας σε βροχή και κρύο.
Τι να πούμε παραπάνω;;