Ὁ πατριωτισμός τῶν Αὐστριακῶν, καί ὁ πατριωτισμός τῶν Ἑλλήνων

 Οἱ Αὐστριακοί, ἐξεδήλωσαν τόν πατριωτισμό τους, ψηφίζοντας ὑπέρ τῆς ὑποχρεωτικῆς στρατιωτικῆς θητείας, σέ σχετικό δημοψήφισμα. Ἰδιαίτερη δέ σημασία ἀποκτᾶ τό γεγονός, ἄν δοῦμε ὅτι ἡ Αὐστρία δέν συνορεύει μέ χῶρες τίς ὁποῖες θεωρεῖ ἐχθρικές.

Στήν πατρίδα μας, οἱ τούρκοι ἐπιχειρηματίες πού ἐξαγόρασαν τίς μαρίνες, ἔχουν ἀποκτήσει ταυτόχρονα τό δικαίωμα χρήσης τῶν  ραντάρ τους. Ἄν συγκρίνουμε τό γεγονός αυτό μέ τό παραπάνω θά μᾶς πιάσει θλίψη, ἄλλά ἄς μήν τό κάνουμε δευτεριάτικα, γιατί εἶναι σίγουρο ὅτι μεσοβδόμαδα ὁπωσδήποτε θά συμβεῑ κάτι χειρότερο γιά νά μᾶς θλίψει περισσότερο.

Πληροφορήθηκα ὅτι ἠ ἐταιρεία ELDORADO GOLD ἀγόρασε ἀπό τό Ἐλληνικό Κράτος (κράτος νά σου πετύχει!) μιά δασική ἔκταση άντί συμββολικοῦ τιμήματος ἑνός (!) εὐρὠ. Στήν περιοχή αὐτή πού ἤδη ἔπαψε νά εἶναι δάσος, θά ἐξορυχθεῖ χαλκός ἀπό ἐπιφανειακά -ἄν κατάλαβα καλά -ὀρυχεῖα.  Πέραν ἄπό τήν οἰκολογική καταστροφή τῶν τῆς ἀποδάσωσης, τά ἐπιφανειακά ὀρυχεῖα θά δημιουργήσουν μιά ἐξωπραγματική ἀλλοίωση τοῦ τοπίου.

Ὅμως δέν θάθελα νά σταθῶ μόνο σ΄αὐτό, ἀλλά καί νά ἐκφράσω τίς ἐξῆς σκέψεις μου. Τήν προηγούμενη δεκαετία, μέ τήν τροποποίηση τότε  τοῦ ἄρθρου 24 τοῦ Συντάγματος, μέ τήν ὁποῖα τροποποίηση ἡ προστασία ἐπί τῶν δασῶν σχεδόν μηδνίσθηκε, εἶχα διαβάσει τό ἐξῆς:  

Τά ἑλληνικά δάση δέν ἀνήκουν στό Ἑλληνικό Κράτος σάν περιουσία του, ὅπως δηλαδή τοῦ ἀνήκουν  τά ἔπιπλα ἕνός ὑπουργείου, ἤ ἕνα ὐποβρύχιο. Τά δάση μας χαρακτηρίονται ὥς "πολεμική λεία" διότι ἀποκτήθηκαν ὡς λάφυρα πολέμου ἀπό τόν (ἐκάστοτε) σουλτᾶνο τῆς τουρκίας πού ἦταν καί ὁ ἰδιοκτήτης τους. Κατά συνέπεια, ἄνήκουν στό Δημόσιο, ἄλλά σάν Δημόσιο στήν περίπτωση αὐτή δέν ἐννοοῦμε τό νομικό πρόσωπο "Ἑλληνικό Κράτος", ἄλλά τό Κοινό τῶν Ἐλλήνων. Τά δάση δηλαδή ἀνήκουν ἐξ΄ ἀδιαιρέτου σέ ὅλους τούς Ἔλληνες.

Μέ αὐτήν τήν ἐρμηνεία, πώς εἶναι δυνατόν νά ξεπουλιοῦνται δάση ἔναντι ἑνός εὐρώ, καί μάλιστα χωρίς νά ἐρωτῶνται οἱ ἰδιοκτῆτες τους;

Τελικά,  εἶναι καί ἡ πράξη αὐτή ἀντι-πατριωτική, ὅπως καί ἡ ἄλλη μέ τίς μαρίνες, ἤ ὄχι;