Ὁ ἐρχομός τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο

           Ἡ δυτική παράδοση τόσο στήν ἐκκλησιαστική τέχνη τῆς ζωγραφικῆς ὅσο καί στήν εὐρύτερη θεολογική της θεώρηση, ἔχει ἐμβάλει τόν χριστιανικό κόσμο σέ ἕναν τρόπο ἑορτασμοῦ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ πολύ γαιώδη, πολύ ἐξαρτημένο ἀπό τό συναίσθημα τῆς στιγμῆς, πολύ εὐάλωτο  καί ὥς ἐκ τούτου θνησιγενή, καθώς σβήνει μαζί μέ τούς πολυτελεῖς καί φανταχτερούς στολισμούς οἰκιῶν καί καταστημάτων, λεωφόρων καί πόλεων.
          Ἡ κατ΄ Ἀνατολή ὀρθόδοξη παράδοση ἔχοντας καί προτείνοντας ἐντελῶς διαφορετικό προσανατολισμό συνδέει ὅλες τίς ἑορτές τῆς θείας οἰκονομίας, καθώς τίς ἐμβπτίζει στήν προοπτική πού ἐκπηγάζει ἀπό τήν θυσιαστική παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀναστάσιμη προσδοκία πού αὐτή ἀπλόχερα χορηγεῖ στόν κόσμο.
          Δέν καλλιεργεῖ τόν ἀνθρωπομορφισμό στήν σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, γιά τοῦτο δέν μᾶς καλεῖ νά ἐπισκεφθοῦμε  τό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ γιά νά χαϊδέψουμε τόν νεογέννητο Χριστό, οὔτε καί νά παίξουμε μαζί του, οὔτε καί αὔριο νά προσκυνήσουμε μέ ἀπέραντη  θλίψη καί ἐπελπισία τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ.
          Κρατεῖ πάντοτε ὑψωμένο στό κέντρο τῆς λατρείας τό λάβαρο τῆς Ἀναστάσεως καί μᾶς καλεῑ ἀνά πᾶσα στιγμή νά στρέψουμε τό βλέμμα καί τήν ἐργασία μας πρός τά ἐκεῖ.
          Ὁ Χριστός γεννιέται, ὄχι γιά νά γιορτάσουμε οἱ χριστιανοί τήν Γέννηση του ἀνεόρταστα, χωρίς δηλαδή τό ἀναστάσιμο φῶς. Ὁ Χριστός γεννιέται γιά νά κηρύξει ὅτι πλαστήκαμε  γιά νά ζήσουμε, ὅτι ζοῦμε μόνο ὅταν εἴμαστε μαζί του καί ὅτι, ὅσο κι΄ ἄν αἰσθανόμασθε νεκροί λόγω τῶν παθῶν μας, μπορεῖ νά ξαναγεννηθοῦμε μέσα στό ἅγιο Σῶμα του, τήν ἑκκλησία Του. Ἀμήν
                                                                                                     Ἀρχιμ Α.Α

'Απόσπασμα ἀπό τό φυλλάδιο ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ τῆς 25ης  Δεκεμβρίου 2011