Οἱ Γερμανοί τά έλεγαν. Ἐμεῖς τ΄ ἀκούγαμε;

Τό τελευταῖο διάστημα ἠ Γερμανία, διά τῆς κ. Μέρκελ, βρίσκεται, ὑβριστικῶ καί χλευαστικῶ τῶ τρόπω, στά χείλη τῶν Ἑλλήνων, άναφορικά μέ τά δημόσια οἰκονομικά μας. Κακιά καί ἀνθέλλην ἠ Μέρκελ, εἶναι τά πιό ἤπια πού ἀκούγονται.
Ὅμως, ποιά ἦταν ἡ θέση τῆς Γερμανίας για τά οἰκονομικά πράγματα τῆς πατρίδας μας, ἀπό τό 1995;
Θά τήν δοῦμε σ' ἐνα ἀρθρο τοῦ κ. Ἀντώνη Κεφαλᾶ στόν "Οἰκονομικό Ταχυδρόμο" τῆς 5ης/10/1995.

Μέ άφορμή μιά άνακοίνωση ἀπό τίς Βρυξέλλες;στίς 29/9/1995, καί στήν παράγραφο Τί λέει ἡ Γερμανία τοῦ ἄρθρου μέ τίτλο, Ἡ Ἕλλας ὑστερόβουλα πολέμια τῶν γερμανικῶν θέσεων, ὀ συντάκτης σημειώνει τά ἐξῆς:

" Ἡ βασική θέση τῆς Γερμανίας κινεῖται πάνω σέ δύο ἄξονες. 
Ὁ ἕνας ἄξονας ἀφορᾶ τήν πορεία ἀπό τώρα (1995) μέχρι τό 1999. Στό σημεῖο αὐτό ἡ Γερμανία τονίζει πώς δέν πρέπει να ὑπάρχει καμμιά χαλάρωση ἀναφορικά μέ τήν ἐκλπήρωση τῶν ὑποχρεώσεων τῶν Κρατῶν-μελῶν τῆς Ἔνωσης πού άπορρέουν ἀπό τήν συνθήκη τοῦ Μάαστριχτ. Τά κριτήρια αὐτά ἀναφέρονται στό δημοσιονομικό ἔλλειμμα τῆς Κεντρικῆς Κυβέρνησης καί τῶν Ἀσφαλιστικῶν Ὀργανισμῶν (δέν πρέπει νά ξεπερνᾶ τό 3% τοῦ ΑΕΠ), στό δημόσιο χρέος, (πρέπει νά εἶναι στό 60% τοῦ ΑΕΠ.....(...) ἡ θέση τῆς Γερμανίας στό σημεῖο αὐτό εἶναι ἰδιαίτερα σκληρή. Θέλει νά ἐφαρμοστοῦν τά κριτήρια αὐτά σχεδόν στό ἀκέραιο, (ἐπειδή ὅμως) ἡ μείωση στό 60% θεωρεῖται ἀνέφικτη σέ χῶρες ὅπως τό Βέλγιο, ἡ Ἰταλία καί ἡ Ἑλλάς, ἡ Γερμανία μπορεῖ νά δεχθεῖ τήν ὕπαρξη σημαντικῆς βελτίωσης στήν μείωση τῆς σχέσης δημοσίου χρέους πρός ΑΕΠ.

Ὁ δεύτερος ἄξονας, ἀφορᾶ τήν πορεία τῆς Ε.Ε μετά τήν υἱοθέτηση τοῦ μοναδικοῦ εὐρωπαϊκοῦ νομίσματος.(...) Ὁ φόβος ἐκφράζεται ἀπλά: ἄν χῶρες ὅπως ἡ Ἑλλάς κάι ἡ Ἰταλία πού δέν ἔχουν παράδοση στήν μάχη τῆς δημοσιονομικῆς ἔξυγίανσης, ἀκολουθήσουν χαλαρή (....) δημοσιονομική πολιτική μετά τήν ἔνταξη τότε οἱ πράξεις τους αὐτές, θά θέσουν σέ κίνδυνο ὄλη τήν Ἐνωση."

Λοιπόν, ἡ  Γερμανία τἄλεγε ἀπό τό 1995, γι'  αὐτό μᾶλλον τήν βρίζουμε ἄδικα Μᾶς τἄλεγε.  Καί νά πού ἦλθαν ὅλα μπροστά μας. Ποιοί φταῖνε; Σαφέστατα οἱ πολιτικοί . Αὐτούς ἔταξε τό Ἔθνος νά εἶναι ἐπικεφαλεῖς γιά τήν πρόοδο τοῦ Ἔθνους. Δυστυχῶς ὅμως, οἱ πελατειακές σχέσεις (πολιτικῶν-πολιτῶν/ψηφοφόρων, μέ εὐθύνη τῶν πρώτων) κάνανε τό ἔργο  τους, οἱ πολιτικοί ἔμειναν κατ'οὐσία ἀνεξέλεγκτοι, καί  ἰδού τά.τραγικά ἀποτελέσματα  πού μᾶς ἔχουν ξεφτυλίσει σάν Ἔθνος.

Σέ έπόμενη άνάρτηση, μέ τήν βοήθεια πάλι ἀρχειακοῦ ὑλικοῦ, θά ἀκτινογραφήσουμε τόν τρόπο ἐνεργείας τῶν "πολιτικῶν"μας.

Σημ: Τά ἔντονα στοιχεῖα εῖναι τοῦ άρθρογράφου