Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Πως σε κηδεύσω Θεέ μου;

Φοβερόν και παράδοξον μυστήριον σήμερον ενεργούμενον καθοράται ...... ραπίζεται χειρί του πλάσματος ο ποιητής ..... ξύλω κατακρίνεται ο κρίνων ζώντας και νεκρούς, τάφω κατακλείεται ο καταθαιρέτης του τάφου........

Σε, τον αναβαλλόμενον το φως ώσπερ ιμάτιον, καθελών Ιωσήφ από του ξύλου συν Νικοδήμω και θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, άταφον, ευσυμπάθητον, θρήνον αναλαβών, οδυρόμενος έλεγεν, οίμοι γλυκύτατε Ιησού! όν πρό μικρού ό ήλιος εν σταυρώ κρεμάμενον θεασάμενος ζόφον περιεβάλλετο και η γή τώ φόβω εκυμαίνετο και διερρήγνυτο ναού το καταπέτασμα, αλλ΄ιδού νύν βλέπω σε, δι΄εμέ εκουσίως υπελθόντα θάνατον...
Πως σε κηδεύσω Θεέ μου;
Πως συνδόσιν ειλήσω;
Ποίες χερσί δε προσαύσω το σον ακήρατον σώμα;
Ποία άσματα μέλψω, τη ση εξόδω οικτίρμων;
Μεγαλύνω τα πάθη σου, υμνολογώ και την ταφή σου συν τη αναστάσει,
κραυγάζων, Κύριε δόξα σοι!
(Απόστιχο. Από τον εσπερινό της Μεγάλης Παρασκευής)

2 σχόλια:

  1. "Ποία άσματα μέλψω, τη ση εξόδω οικτίρμων;
    Μεγαλύνω τα πάθη σου, υμνολογώ και την ταφή σου συν τη αναστάσει,
    κραυγάζων, Κύριε δόξα σοι!"

    Ποία άσματα μέλψω δεν έχω. Η φωνή μου σίγησε, χάλασε. Λίγα γράμματα έμαθα και αυτά γράφω.

    Καλή Ανάσταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mε συγκίνησες γιατρέ. Απ΄ την καρδιά μου, σ΄εύχομαι καλή ανάσταση.
    Λυπάμαι μόνο τον ευατό μου, που άγευστος πνευματικά, δεν θα μπορέσω να γευθώ για ακόμη μιά φορά την εορτή των εορτών, την πανήγυρι των πανηγύρεων, που δεν θα μπορέσω ο τυφλός να δώ το ΦΩΣ!
    Μακρόθυμε Κύριε, δόξα σοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή