Μπουτάρης: Νεο-ὀθωμανικό δεκανίκι ἤ "τό αἶμα νερό δέν γίνεται";

 Ὁ Χαϊβάν-Μπασκίν τῆς Θεσσαλονίκης, Butarbey, ξαναχτύπησε πάλι. Εἶπε ὅτι προτιμᾶ νά λέει τήν Κωνσταντινούπολη Istanbul, συμπληρώνοντας ὅτι ἡ Θεσσαλονίκη εἶναι ἡ πόλη πού γεννήθηκε ἡ "τουρκική δημοκρατία". (τῶν ἐκτοπισμῶν, καί τῶν γενοκτονιῶν συμπληρώνω ἐγώ).

 Ἡ νεο-οθωμανική αὐτή μανία τοῦ Χαϊβάν-Μπασκίν, ἐρμηνεύει θαυμάσια καί πειστικά, τήν ἀποστροφή πού έπέδειξε στήν ἀναπάράσταση τῆς πορείας τοῦ ἐλευθερωτή ἑλληνικοῦ στρατοῦ, κατά τίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις γιά τά 100 χρόνια τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς συμβασιλεύουσας.
 

 Ὁ Χαϊβάν-Μπασκίν τότε, μίλησε γιά χουντικές λογικές καί κάτι παρόμοια. Ἀλλος ὅμως -ὅπως φαίνεται- ἦταν ὁ νταλγκάς του. Καί ὁ νταγλκάς του ἦταν, πώς μέ τήν ἀναπαράσταση, γίνοταν ὐπόμνηση τοῦ γεγονότος ὅτι ἙΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ μπῆκε ΝΙΚΗΤΗΣ στήν πόλη, καί ὁτι ὁ ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΘΗΚΕ.  Καί ὁ Μπουτάρης, δέν μποροῦσε νά ζήσει κάτι τέτοιο. Ἡ φιλότουρκη συνείδηση του ἐπαναστάτησε!  Ἀκολούθως ὁ Χαϊβάν-Μπασκίν, ΔΕΝ παρευρέθηκ εστήν πανηγυρική ἐπαρση τῆς ΑΥΘΕΝΤΙΚΗΣ  σημαίας τῆς ἀπελευθέρωσης στόν Λευκό Πύργο.  Κάτι τέτοιο, τοῦ προξενοῦσε ἀφόρητο ψυχικό πόνο, καί κατέφυγε πάλι σέ σαχλαμάρες γιά νά δικαιολογήσει τήν ἀπουσία του.


Βέβαια, θά πρέπει νά λάβει ὑπ΄ὄψιν του, ὅτι οἱ  Ἕλληνες πατριῶτες πού παρευρέθηκαν στίς τελετές οὐδόλως στενοχωρέθηκαν ἀπό τήν ἀπουσία του. Σέ τέτοιες ὅμως πατριωτικές στιγμές, τά γιουσουφάκια ΔΕΝ εἶναι εὐπρόσδεκτα.

Σέ ὅτι ἀφορᾶ δέ, τήν ἀποκάλυψη του, ὅτι πῆρε μέρος σέ μιά σκηνή τουρκικοῦ σήριαλ, δείχνει ὄχι μόνο ὅτι πράγματι ἔχει λατρεία μέ τόν τουρκισμό, ἄλλά καί ὅτι οἱ τούρκοι τόν πῆραν πλέον στόν μεζέ, ὅπως λέμε ἐδῶ πάνω.

 Ὅπως ὅλα δείχνουν, ὅτι ἄν ὁ Χαϊβάν-Μπασκίν δέν εἶναι συνειδητό δεκανίκι τοῦ νεο-οθωμανισμοῦ, τότε εἶναι ἕνα θλιβερό ἄτομο ποῡ πνίγεται ἀπό αὐτό πού δείχνει ὅτι  εἶναι. Δηλαδή  Ἕλληνας.

Ἐξηγοῦμαι. Ἕνα ἀπό τά ὑπαρξιακά προβλήματα τοῦ άνθρώπου, πού δέν μπόρεσε ἡ φιλοσοφία νά ἀντιμετωπίσει, εἶναι ὅτι γεννιέται (ἔρχεται στό εἶναι) χωρίς νά ρωτηθεῖ. Ἀπό αὐτό τό -ὅπως λέγεται-πρόβλημα περιορισμοῦ τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀτόμου, ἔρχονται ὡς φυσικά συνοδά καί τά ἐπόμενα. Γιατί ὁ ἄνθρωπος γεννιέται ΑΣΠΡΟΣ καί ὄχι ΚΙΤΡΙΝΟΣ; Γιατί γεννιέται ΑΥΤΟΣ καί ὄχι ΑΛΛΟΣ; Γιατί γεννιέται ΕΔΩ καί ὄχι ΕΚΕΙ; Γιατί γεννιέται ΤΩΡΑ καί ὄχι ΤΟΤΕ; (τότε=παρελθόν/μέλλον).

Κάποιοι ἄνθρωποι,  ἔχοντας τέτοιου εἶδους φιλοσοφικο-ὑπαρξιακά  προβλήματα, προσπαθοῦν νά τ΄ ἀντιμετωπίσουν μέ ποικίλους τρόπους. Ἔτσι, ἄν κάποιοι ἤθελαν νά ζοῦν στήν ἀρχαιότητα ἐντριφοῦν κυριολεκτικά στήν ἀρχαία γραμματεία. Κάποιοι ἄλλοι πού θάθελαν νά ζοῦν στό...Φάρ Οὐέστ, καταβροχθίζουν.... ταινίες γουέστερν. Ἄλλοι, ἀπλῶς ὀνειροπολοῦν τό χαμένο "εἶναι" τους.

Ὁ Γιάννης Μπουτάρης, θέλοντας -ὅπως φαίνεται -νά εἶχε γεννηθεῖ Τούρκος, καί μάλιστα  έπί τουρκοκρατίας, κάνει ὅτι μπορεῖ γιά νά βιώσει αὐτήν τήν ἰδιότητα. Προσπαθεῖ νά βιώσει λοιπόν, παντί τρόπῳ τόν χαμένο του τουρκισμό.  Ἀπεχθάνεται τίς πατριωτικές ἐκδηλώσεις ὅταν αὐτές ἔχουν σχέση μέ τήν τουρκοκρατία, καί δηλώνει στά ἴσα, ὅτι οἱ "Τούρκοι εἶναι ἀδέλφια μας". Βέβαια ἡ ἀπάντηση στόν Χαϊβάν-Μπσκίν εἶναι μία: - Ἀδέλφια "σου", μπορεῖ νά εἶναι,"μας" ὅμως ὄχι!

Τελικά ἡ ἀνθρώπινη αὐτή φιγούρα, εἶναι νεο-τουρκικός πρακτορίσκος, ἤ ἄνθρωπος μέ βαθειά ὑπαρξιακά προβλήματα ταυτότητος;

Εἶναι κάτι πού δέν θέλει νά εἶναι, ἐνῶ θέλει νά εἶναι κάτι πού νοιώθει ὅτι εἶναι, ἀλλά ὅμως δέν δείχνει ὅτι εἶναι.  (Εἶμαι σίγουρος ὅτι δέν σᾶς μπερδεψα.)

ΥΓ
ρέ νά πάρει ἡ εὐχή, μήπως ὁ Κεμάλ Ἀτατούρκ, ἔχει κανέναν χαμένο γιό, καί αὐτός εἶναι ὁ Μπουτάρης; Μήπως αὐτό εἶναι τό μεγάλο μυστικό του δημάρχου μας; Μήπως ἡ άγάπη καί ὁ σεβασμός τοῦ Μπουτάρη πρός τόν Κεμάλ, εἶναι τελικά, ἀγάπη καί σεβασμός γιού πρός πατέρα;

-Πατέρας καί γιός;  Ὅλα εἶναι πιθανά στήν ἄτιμη ζωή!