Σκοπέ τ΄ Ἀρχιπελάγους!

Φίλε ἀεροπόρε,

Τό τελευταῖο διάστημα, γιά νά ξεγελιέμαι ἀπ΄ τήν ἐθνομηδενιστή λαίλαπα πού σαρώνει τήν Πατρίδα, τήν φωτογραφία σου αὐτή, τήν ἔχω μόνιμη εἰκόνα στήν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστή. Ἔτσι, κάθε πού ἀνοίγω τό μηχάνημα, καί σἐ βλέπω νά ἐτοιμάζεσαι νά πετάξεις  κάνοντας τό σῆμα τῆς σιγουριᾶς, ἀναθαρρῶ. Παρέα σου ἡ Γαλανόλευκη.  Ἡ, λευκή σάν ὄνειρο, ἡ γαλάζια ὡραῖα τοῦ  Ἔθνους.

Κάθε φορά πού σέ βλέπω, κατεύχομαι νά προσγειώνεσαι Νικητής καί Τροπαιοφόρος!

Ξέρω ὅμως, καί ξέρεις πολύ-πολύ καλύτερα ἀπό μένα, ὅτι -πιστός τοῖς κείνων ρήμασι- τῶν ρημάτων δηλαδή τοῦ Σιαλμᾶ, τοῦ Ἡλιάκη, τοῦ Σολωμοῦ καί  τοῦ Ἱσαάκ, ἴσως κάποια φορά πού θά πετάξεις, νά μήν γυρίσεις πίσω.  Τότε τά ρήματα τῶν ἡρώων αὐτῶν, θά εἶναι ἡ φωνή τῆς Μοῑρας, πού θά σέ καλεῖ, γιά τοῦ Χάρου τό φίλί, μέσ΄ τό ἀεροπλάνο. Ἔτσι λέει τό ὕμνος σας.

Τότε, ἐνδεδυμένος  μ΄ αὐτήν πού, ἀπ΄τά κύματα μέσα βγαλμένη εἶναι,  καί πού φαντάζει, σάν καθάριο σύννεφο στόν οὐρανό, θά πορευθεῖς τόν μοναχικό, ὁλόφωτο δρόμο τῆς συνάντησης  σου μέ τήν  Ἱστορία.

Θά σέ κλάψω καί θά σέ θρηνήσω δοξαστικά! Δέν θά σέ λυπηθῶ ὅμως, γιατί εἶσαι ἀπό μιά ἄλλη πάστα ἀνθρώπων. Τῶν λίγων ἀνθρώπων πού μποροῦν ν΄ ἀνταποκριθοῦν στό, γίνου πιστός ἄχρι θανάτου καί δώσω σοι τόν στέφανον τῆς ζωῆς.

Ἐξ΄ ἄλλου ἀεροπόρε, στά θρηνολόγια  τῆς ράτσας μας, λύπησες γιά Σταυραητούς, δέν ξέρω νά ὑπάρχουν.

Καλές πτήσεις  ἀκριβό μας Ἑλληνόπουλο!  Σκοπέ τ΄ Ἀρχιπελάγους! Ὅλοι οἱ  Ἀρχάγγελοι μαζί σου! Καί νά ξέρεις, ὅτι σέ κάθε σου ἀπογείωση, ἔχεις μαζί σου τό  ἱερότερο κατευόδιο.  Τά δάκρυα, ἀπ΄τίς  μανάδες τῶν Νεκρῶν τοῦ Ἔθνους.

Μέ  σεβασμό.
Cummulus