Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Παπαδιαμάντης: Ἄμυνα περί πάτρης, καί χρωκοπία


μυνα περί πάτρης, θά ἦτο ἡ εὐσυνείδητος λειτουργία τῶν θεσμῶν, ἡ ἐθνική ἀγωγή, ἡ χρηστή διοίκησις, ἠ καταπολέμησις τοῦ ξένου ὑλισμοῦ καί πιθηκισμοῦ, τοῦ διαφθείροντας τό φρόνημα καί έκφυλίσαντος σήμερον τό ἔθνος, καί ἡ πρόληψις τῆς χρεωκοπίας.

Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης

5 σχόλια:

  1. Απιστευτο φιλε μου...
    Ουτε εναν στοχο απο οσους λεει ο Παπαδιαμαντης δεν πληρουμε σημερα.....
    Συνεπως εκ του κειμενου προκυπτει οτι δεν υφισταται..."Αμυνα Περί Πατρης"....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ἡ κύρια ἄλωση τῆς Πατρίδας γίνεται ἤδη ἀπό τόν ἐθνομηδενισμό πού ἐκφράζεται ἀπό νεωτερικά βιβλία ἱστορίας, γραμματικῆς, ἐπιθέσεις ἐναντίνο τῆς ἐκκλησίας, κλπ,κλπ. Αὐτό ἀποσκοπεῖ στό νά μεταβληθοῦν οἱ Ἔλληνες ἀπό Ἔθνος, σέ "τάξη ἐργαζομένων" πού θά συντίθεται ἀπό "ντόπιους καί μετανάστες". Μετά θά ἔρθει - ἔρχεται δηλαδή - ἡ οἰκονομικη ὐποδούλωση, καί κατόπιν ἡ ἐδαφική, μέ τήν μορφή ἐδαφικοῦ ἀκρωτηριασμοῦ τῆς χώρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μικροί Παπαδιαμάντηδες υπάρχουν μέσα μας, σε άλλον περισσότερο και σε άλλον λιγώτερο, που ασφυκτιούν και καταθλίβονται από την ζοφερή πραγματικότητα.
    Πάντα οι διαλυτικές δυνάμεις ήσαν έτοιμες να κάνουν το "ευαγές" έργο τους, όμως οι Έλληνες έπρεπε να ήσαν και καλοί στρατιώτες, γιά ξένα συμφέροντα, και έτσι "επετρέπετο" να έχουν αξίες και αρχές γιά το αποτέλεσμα (η Παναγιά μαζί σου).
    Τώρα δεν είμαστε "χρήσιμοι", το κακό μάτι στράφηκε πάνω μας και οι αδυναμίες μας φάνηκαν πολύ έντονα.
    Κυκλικά η ιστορία από μία καταστροφή αλλάζει τα ήθη και οι άνθρωποι εγείρονται...γιά να ξανατυφλωθούν και να ξαναπέσουν.
    Όμως εδώ μπήκαμε σε παγκόσμιο πολιτικοβιολογικό προκαθορισμό, πρωτοφανή ιστορικά και με κοινωνίες ανθρώπων ξεκομμένες από τα θεία δικαιώματά τους (αθεία, διάλυση οικογένειας, νέος τύπος φύλου με προσεχή κλωνοποίηση κλπ) να οδηγούνται στις φάρμες των ζώων.
    Θυμάσθε στην ταινία "ο πλανήτης των πιθήκων" την τελευταία κίνηση του πρωταγωνιστή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εἶναι ἀλήθεια πώς δέν εἴμαστε χρήσιμοι πλέον, πλήν ὅμως δέν κάνουμε γιά νά εἴμαστε. Καταντήσαμε ἕνα Ἔθνος χωρίς δυναμική, ἀφοῦ ὅλο καί περισσότερο μοιάζουμε μ΄ἕνα τεράστιο ΚΑΠΗ. Στίς ἡλικίες 18-35, ἔχω τήν ἐντύπωση ὅτι οἱ μετανάστες εἶναι πεισσότεροι. Ὑπερτεροῦμε βεβαίως στήν γ΄ ἠλικία. Κανείς δέν λογαριάζει ἕνα ἔθνος πού, αὐτοκτονικά, χάνεται. Μέ ἀργά, ἄλλά σταθερά βήματα βγαίνουμε ἀπό τήν ἱστορία. Ὁ καθένας μας, σάν κομμάτι αὐτοῦ τοῦ Ἔθνους, χρεώνεται μέ ἔνα ἀντίστοιχο κομμάτι αὐτῆς τῆς πορείας
    Τήν σκηνή πού λέτεδέ ν τἠν θυμᾶμαι, ἀλλά θά τήν ψάξω στό youtube.
    Καλημέρα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή