Ξημερώνουν Κυριακές.

Ξημερώνουν Κυριακές, κι οι Κυριακές δεν έρχονται... ο,τι ελεεινολογούσα κάπου, κάποτε, έγινε με τα χρόνια ο στόχος μου ο πολυπόθητος.

Τόσες μέρες διάμεσες -χρήσιμες για την ψυχή μου- χάθηκαν εν τέλει πίσω απ΄τα ψηλά βουνά ή δεν ξέρω που αλλού.

Παλιές ακρότητες έρχονται στο μυαλό μου, πολλές προσπάθειες -να δυσφημήσω- το νόημα της αργίας ή του κενού.

Αυτό ήταν και το επικρατέστερο απ΄τα έργα μου.

Αλλά τώρα, (σ΄αυτήν την ηλικία των πενήντα πέντε χρονών), θέλω να στήσω μια φορά την Κυριακή στο θρόνο της, στον ωραιότερο θρόνο που έγινε ποτέ.

Δημήτρης Κονιδάρης