Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Ο Πατριάρχης με καθολικούς.





Διαβάζω από το πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων ΡΟΜΦΑΙΑ (απ΄όπου και οι φωτογραφίες) τα εξής:

ΛΥΩΝ - Στα πλαίσια τις επίσκεψης του στη Λυών επ’ ευκαιρία του εορτασμού της επετείου των 50 χρόνων ίδρυσης του ΚΕΚ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, παρέστη
σε εσπερινό στον Καθεδρικό Ναό της Λυών όπου κήρυξε τον Θείο Λόγο και στη συνέχεια παρέστη στο Διοικητήριο της πόλης, όπου παρετέθη δεξίωση προς τιμήν των μελών της 13ης Γενικής Συνέλευσης του ΚΕΚ (18.07.2009)......."

Σε ομιλία του ο Πατριάρχης τόνισε τα εξής:

"Αλλ’ εκτός από ημάς τους Ορθοδόξους, δυστυχώς, υπάρχουν σήμερον και άλλαι μεγάλαι Χριστιανικαί ομάδες ευρισκόμεναι εις απόστασιν απ’ αλλήλων και μας στερούν την χαράν της μυστηριακής κοινωνίας μαζί των.

Εφ’ όσον δεν έχομεν κοινήν δογματικήν διδασκαλίαν και ομολογίαν, δεν ημπορούμε να έχωμεν ούτε κοινήν Ευχαριστίαν και κοινόν Ποτήριον μαζί των, και αυτό μας λυπεί βαθύτατα, λυπεί δε πολύ περισσότερον τον ίδιον τον Χριστόν, ο Οποίος επιθυμεί όλοι να είμεθα εν, όπως Αυτός με τον Πατέρα και το Πνεύμα το Άγιον.

Αυτός είναι ο λόγος δια τον οποίον ευρισκόμεθα εις διάλογον με διαφόρους ετεροδόξους Εκκλησίας και Ομολογίας...."

Ωραία λοιπόν. Δεν ευρισκόμαστε σε κοινωνία με ετερόδοξους, αλλά βλέπω στην φωτογραφία -που ίσως νάναι από τον εσπερινό στον οποίο αναφέρεται το άρθρο- έναν καθολικό επίσκοπο με ιερατικά άμφια μαζί με τον πατριάρχη, που σημαίνει ότι παρίσταντο και οι δύο στην αυτή εκκλησιαστική ακολουθία. Βέβαια, αυτή η φωτογραφία δεν πιστοποιεί ότι ό πατριάρχης υπέπεσε σε "δογματικό παράπτωμα", και ίσως λεχθεί ότι στον εσπερινό δεν έχουμε "κοινό ποτήριο"
Ισως νάναι κι έτσι. όμως με αυτήν την μινιμαλιστική οπτική των πραγμάτων, βλέπουμε ότι
δεν είναι κακό να δεχόμαστε να κάνουμε εσπερινούς με καθολικούς, να παίρνουμε μέρος σε διάφορες ευρωπαικές συνάξεις με γυναίκες ιερείς , να κάνουμε προσευχές μαζί τους, να λέμε ότι και αυτοί είναι χριστιανοί και έχουν "τμήμα της αληθείας" αρκεί να λέμε πότε-πότε, ότι, να...δεν έχουμε "κοινό ποτήριο".
Στ΄αλήθεια σας λέω, μπερδεύομαι. Σιγά-σιγά η ορθοδοξία -ορθή πίστη- φαίνεται να μπαίνει σε ένα θρησκευτικό μπλέντερ, για να ομογενοποιηθεί με τις άλλες "χριστιανικές ομολογίες", πρός μεγίστη χαρά της Νέας Τάξης και του Πάπα. Ας μην αντιταχθεί ότι τίποτε το δογματικό δεν διασαλεύτηκε, ότι δεν αναγνωρίσαμε πρωτεία και αλάθητα στόν Πάπα κλπ κλπ. Ολα αυτα είναι φληναφήματα.
Ηδη, κάποιοι κύκλοι δέχονται την θεωρία των κλάδων. Οτι δηλαδή η αλήθεια, ευρίσκεται σε όλες τις "χριστιανικές ομολογίες" (=κλάδοι των δένδρων). Είδαμε συλλείτουργα στο Φανάρι , είδαμε τον πατριάρχη να κοινωνεί καθολικούς. Τι άλλο μένει; Εξ΄άλλου, τα περί δογμάτων λίγοι τα γνωρίζουν, αφού η κατανόηση τους απαιτεί φιλοσοφικό υπόβαθρο, που έλάχιστοι έχουν. Ετσι λοιπόν, ο πιστός λαός κρίνει μ΄ αυτά που βλέπει. Και αυτά που βλέπει συνιστούν μιά πορεία διολίσθησης, η οποία αμβλύνει τα ανακλαστικά αυτού, του πιστού ορθόδοξου λαού.
Τότε, το "κοινό ποτήριο" θα είναι μιά λογική - μέσα στον παραλογισμό της - κατάληξη αυτής της πορείας.
Εκφράζω αυτές τις σκέψεις με δισταγμό και πόνο, εύχόμενος από τα βάθη της καρδιάς μου να κάνω λάθος, γιατί είμαι από εκείνους που θεωρούν ακόμη, τον κάθε κάτοχο του Πατριαρχικού Θρόνου, (εν αιχμαλωσία) εθνάρχη του γένους.

5 σχόλια:

  1. Φίλε μου νοιώθω ακριβώς το ίδιο για την Μητέρα Εκκλησία της Πόλης. Είναι και έτσι πρέπει, η Πνευματική Μάνα της Εκκλησίας της Ελλάδος.

    Πάντως πάρα τις δυσκολίες που συναντά από την υποδούλωση στους Τούρκους και τους "διπλωματικούς" ελιγμούς που κάνει ο Πατριάρχης είναι κάποιες φορές που προβληματίζομαι κι εγώ από τις κινήσεις και την στάση του.

    Συνήθως αποφεύγω να πιστεύω τις κακόβουλες πληροφορίες κατά του Πατριάρχη και όπως εσυ γνωρίζεις εγώ, εκ της επαγγελματικής μου ιδιότητος, βρέθηκα πολύ κοντα στην διένεξη με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.

    Τις υπόχωρήσεις του Πατριαρχη προς το Τουρκικό Κράτος τις καταλαβαινω. Αυτό που δυσκολεύομαι να καταλάβω είναι η διπλωματία και οι σχέσεις που αναπτύσσει με αιρετικούς. Και βλέπεις πόσο αποφεύγει σε ανακοινώσεις και δηλώσεις να χρησιμοποιεί αυτη την λέξη.

    Κοίτα αν το κάνει για να τους φέρει με ευγένεια κοντα στην αλήθεια της Ορθοδοξίας, έχει καλώς.
    Αλλά αν έχει σκοπό να αρχίσει τις εκπτώσεις και την αλλοίωση των "Πιστεύω" που μας άφησαν Ιερή Παρακαταθήκη οι Πατέρες, τότε λυπαμαι αλλά ο Χριστός ως Αρχηγός και Ιδρυτης δεν θα τον αφήσει....να είσαι σίγουρος.

    Η Εκκλησία δεν δημιουργήθηκε και εγκαταλήφθηκε από τον Χριστό στην τύχη της. Κι αυτό σίγουρα το γνωρίζεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θάνο, δεν πιστεύω με τίποτε ότι ο Πατριάρχης προωθεί την αλλοίωση του "πιστεύω". Τα δόγματα θα μείνουν αναλλοίωτα, γιατί όπως έγραψα, τα καταλαβαίνουν λίγοι.
    Το πρόβλημα είναι: 1) τι κατανοεί ο πιστός λαός, με αυτές τις πρακτικές που εκφράζουν οι οικουμενίζοντες, και 2) ότι θα υπερκερασθούν αυτά (τα δόγματα) στην πράξη, χωρίς να το καταλάβουμε. Καί αυτό γιατί θα έχουμε εθισθεί σε τέτοιου είδους πρακτικές. Μακάρι να βγώ ψεύτης.
    Γράφεις Θάνο, ότι ο πατριάρχης ίσως προσπαθεί με την ευγένεια να τους φέρει κοντά στην ορθοδοξία. Καλέ μου φίλε, μ΄αυτή σου την άποψη εκφράζεις την δική σου φυσική ευγένεια. Είναι δυνατόν η περηφάνεια του Πάπα να μεταβληθεί σε ταπείνωση και να αποτινάξει το πρωτείο και το αλάθητο του; Αυτή η μεταβολή είναι δύσκολη σε μας -τους απλούς ανθρώπους - θάναι εύκολο για έναν ...Πάπα; Η μήπως είναι δυνατόν η αγγλικανική "εκκλησία" να αλλάξει θέσεις για την χειροτονία γυναικών; Ή ακόμη είναι δυνατή η συννενόηση με τους προτεστάντες, οι οποίοι στην ουσία δεν έχουν τίποτε το κοινό μαζί μας; Αυτοί στο κάτω-κάτω, δεν μπορούν να συννενοηθούν μεταξύ τους.
    Δεν ξέρω φίλε μου τι να πω...η ασκητική ορθοδοξία, μεταβάλλεται σε ..κοσμοπολίτικη ορθοδοξία, με κληρικούς να τρέχουν στας ευρώπας για ημερίδες, συνέδρια κλπ κλπ για να δώσουν - λέει - την "ορθόδοξη μαρτυρία"
    Τέλος, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι η εκκλησία δεν έγινε για να εγκαταλειφθεί, αλλά, όλα αυτά ενοχλούν... Καί ξέρεις, σκέφτηκα πάρα πολύ για αυτήν την ανάρτηση. Την έγραψα, την αποθήκευσα, έφυγα, το ξανασκέφθηκα το ζήτημα, αλλά θεώρησα στο τέλος ότι έπρεπε να την αναρτήσω, ως έκφραση της ανησυχίας μου. Πάντως ό ένας λόγος που μ΄έκανε να σκέφτομαι την ματαίωση της ανάρτησης, είναι μιά συνέντευξη ενός ρώσου κληρικού (από την συνοδεία του Μόσχας κατά την επίσκεψη του στην Πόλη), όπου περιγράφει τις δυσκολίες του Πατριαρχείου. Είναι μια συνέντευξη (στην ραμφαία) που με λύπησε πραγματικά. Ρίξτην μιά ματιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Από ότι φαίνεται φίλε μου μια νέα περίοδος σύγκρουσης ξεκινάει για μια ακόμα φορά μεταξύ Ενωτικών και Ανθενωτικών για τη Εκκλησία μας.

    Ομολογώ ότι η κατρακύλα των Παπικών και των Προτεσταντών με σπρώχνει να ταχθώ με τους Ανθενωτικούς.

    Ομως η διαφοροποίηση και η αντιπαλότητα νομίζω ότι μόνο κακό θα φέρει στους κόλπους της Ορθοδοξίας.

    Ας ελπίσουμε ότι ο Θεός θα στείλει τα απαραίτητα πνευματικά πρόσωπα που θα στηρίξουν για μια ακόμα φορά την Εκκλησία Του.

    Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε ποιές μορφές θα ξεχωρίσει ο Παράκλητος για να δώσουν λύσει σε μια τέτοια διαμάχη.
    Η Ορθοδοξία μας καλείται σήμερα να επιλύσει πλήθος ηθικων και βιοηθικών προβλημάτων που έχουν ανακύψει στον σύγχρονο κόσμο.

    Καλείται να ξαναφέρει τον άνθρωπο στο επίκεντρο του κόσμου από όπου τον εξοστρακίζει αργα αλλά σταθερά η τεχνολογία και προπαντώς τα συμφέροντα ανόμων ατόμων, οργανώσεων, κυβερνήσεων και μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων.

    Η αξία της ανθρωπινης ζωής καθημερινά μειώνεται και πλήττεται.
    Ανθρωποι χάνουν την ζωής τους στον βωμό του κέρδους και της διεθνούς κυριαρχίας. Μικρά παιδιά δουλεύουν ως σκλαβοι στην κυριολεξία για ενα κομμάτι ψωμί.
    Η Αφρική στενάζει κάτω από το βάρος των συμμοριών, των παρανόμων κυβερνήσεων και των παιχνιδιών του δυτικού κόσμου.
    Ναρκωτικά, όπλα, δουλεμπόριο, παιδεραστία, πορνεία, ομοφυλοφιλία, τρομοκρατία προσπαθούν να σκοτώσουν την ψυχή του σύγχρονου ανθρώπου.

    Τελικώς σκεφτομαι φίλε μου Cummulus
    ότι πολύ καλά έκανες να βάλεις αυτήν την ανάρτηση, γιατί έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να ανταλλάξουμε σκέψεις και να προβληματιστούμε.

    Τα ελαφρυντικά του Πατριαρχείου μας στην Πόλη είναι πολλά γιατί και οι δυσκολίες είναι γιγάντιες, αλλά και η ευθύνες του εκάστοτε Πατριάρχη μέγιστες. Ειναι ο κατεξοχήν Ιεράρχης της Ορθοδοξίας μας που η θέση του απαιτεί πνεύμα θυσίας.

    Και θα ήταν ολέθριο να του εναντιωθούμε εμείς οι Ελληνες. Είμαστε άλλωστε η μοναδική ελπίδα του.
    Ας δώσει ο Χριστός μας να τον νουθετούν άνθρωποι πνευματικοί που όλοι ξέρουμε ότι πλεονάζουν στην Ελλάδα μας ειδικά σε δύσκολες περιόδους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την καλημέρα μου από τη μεγαλόνησο.
    Μια όμορφη κι΄ ευλογημένη μέρα σε όλους σας .

    Αργυρούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ο πονος μας υπάρχει...πονάμε διότι βλέπουμε η αίρεση του οικουμενισμού νa έχει γίνει καθημερινη διδασκαλία...καθημερινη πρακτικη...καθημερινο αναγνωσμα...ολα τα εχει σαρώσει και μπορεί η αλήθεια του Χριστού να υπάρχει σε κάθε ομολογία και κάθε αιρετικη παραφυάδα...δεν ειναι εκκλησιολογικά ορθό η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία να είναι κομματιασμένη και η αλήθεια που αυτή φυλάσσει και διακρατεί η αλήθεια του Χριστού να είναι κομματιασμένη και να ανήκει σε όλους!
    οσοι ερθουν εντος της Ορθοδόξου Εκκλησιας μπορούν να κοινωνήσουν αυτής της πραγματικότητος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή