Ιουλιανός ο Παραβάτης. Ο θάνατος του.

Ειχε πέσει πρίν από καιρό στο ….pc μου (αφού ήταν σε ψηφιακή μορφή) ένα βιβλίο για τον Ιουλιανό τον παραβάτη, με τίτλο"Ιουλιανός ιερή σοφία"στο οποίο ο συγγραφέας του, κ. Μήτσιος, διατύπωσε την άποψη ότι, φονέας του Ιουλιανού ήταν ο στρατιώτης Μερκούριος, αφού, όπως έγραψε, αυτό « υποστηρίζουν ο Ελληνας ιστορικός Λιβάνιος, ο χριστιανός ιεράρχης Βασίλειος , ο χριστιανός χρονικογράφος Σωζομενός καθώς και άλλοι συγραφείς»
Δεν πολυέδωσα σημασία λόγω του αντιχριστιανικού χαρακτήρα του βιβλίου προερχόμενου από την αντίστοιχη διάθεση του συγγραφέα του, και θεώρησα φυσικό σε τέτοιας λογικής βιβλία να γράφονται τέτοια ανακριβή πράγματα
Τελευταία όμως, παίρνοντας μέρος σε μια σχολιογραφία για αυτό το θέμα στο αγαπητό μου koukfamily, που κόντεψε να εξελιχθεί σε σχολιο...μαχία, με αντιχριστιανό συνομιλητή , επαναλήφθηκε η ίδια θέση, ότι δηλαδή φονέας του Ιουλιανού ήταν ο στρατιώτης Μερκούριος. Ο συνομιλητής μου μάλιστα, στήριξε την άποψη του σ΄ένα κείμενο (φυλλάδιο ίσως ) μιας …. παρα-εκλησσιαστικής οργάνωσης, την οποία ανηγόρευσε μάλιστα σε «επίσησμο ορθόδοξο φορέα», για να δώσει κύρος στην άποψη του

Λοιπόν, θα κάνουμε μια βουτιά (καλοκαίρι γαρ) στην ιστορία, για να δούμε αν τα πράγματα είναι έτσι.

Α) Ξεκινάμε με τον Λιβάνιο.
Ο ειδωλολάτρης ρήτορας Λιβάνιος, φίλα προσκείμενος στον Ιουλιανό. και εχθρικά διακείμενος στον Χριστιανισμό, έγραψε 2 κείμενα (απ΄ όσο ξέρω) για τον θάνατο του φίλου και μαθητή του. Το πρώτο, με τίτλο ‘’Μονωδία ἐπὶ τῶ Ἰουλιανῶ’’, ή ‘Θρήνος στον Ιουλιανό» και το δεύτερο , ‘’Επιτάφιος στον Ιουλιανό’’, κείμενο πιο επίσημο από το πρώτο.
Τον’’ Θρήνο στον Ιουλιανό’’, τον διαβάσαμε σε βιβλίο με επιλογές του Λιβανίου που εξέδωσαν οι εκδόσεις ‘’Θύραθεν’’, ένας εκδοτικός οίκος που δεν διακρίνεται για την φιλικότητα του προς τον χριστιανισμό. Τον ‘’Επιτάφιο’’ δεν τον διαβάσαμε, αλλά δεν έχει σημασία για αυτήν την ανάρτηση, εκτός από μια σημαντική λεπτομέρεια, όπως θα δούμε παρακάτω και την οποία θα δεχθούμε.
Στον ‘’Θρήνο’’ λοιπόν, ο Λιβάνιος δεν αναφέρει κανέναν ως φονέα του Ιουλιανού
Μάλιστα, στο τμήμα του λόγου που θα μπορούσε ν΄αναφέρει τον φονέα, αναρωτιέται, «Ποιος να σφυρηλάτησε την λόγχη που έκανε τόσο κακό;’’, και, ‘’ Ποιος να κατεύθυνε πάνω στα πλευρά του (του Ιουλιανού) την αιχμή του δόρατος;’’Παραθέτω το σχετικό κομμάτι του βιβλίου, και εάν νομίζει κανείς ότι παραλείπω κάποιο τμήμα, είμαι σε θέση να στείλω ολόκληρο το βιβλίο προς επιβεβαίωση



Β) Αμμιανός Mαρκελλίνος (Ammianus Marcellinus)
Αν και δεν χρειάζονται συστάσεις, εν τούτοις θα σημειώσουμε ότι ο Αμμ. Μαρκ. ήταν ειδωλολάτρης στρατιωτικός ο οποίος όμως ασχολήθηκε και με την συγγραφή ιστορίας. Υπό την ιδιότητα του στρατιωτικού έλαβε μέρος στην εκστρατεία εναντίον των Περσών, στην οποία σκοτώθηκε ο Ιουλιανός,
Στο ΧΧV βιβλίο της ιστορίας του, εκεί όπου πραγματεύεται την εν λόγω εκστρατεία και συνακόλουθα τον θάνατο του Ioυλιανού, αναφερόμενος στο χτύπημα (λογχισμό) που δέχθηκε ο τελευταίος, σημειώνει την φράση (σε αγγλική μετάφραση) : ‘’no one knows whence16’’
Παραθέτω το σχετικό τμήμα του κειμένου στ΄αγγλικά:
who had scattered in their alarm, were crying to him from all sides to get clear of the mass of fugitives, as dangerous as the fall of a badly built roof, when suddenly — no one knows whence16 — a cavalryman's spear grazed the skin of his arm, pierced his ribs, and lodged in the lower lobe of his liver. 7 While he was trying to pluck this out with his right hand, he felt that the sinews of his fingers were cut through on both sides by the sharp steel. Then he fell from his horse, all present hastened to the spot, he was taken to camp and given medical treatment.

Σημειώστε και την επεξήγηση στην παραπομπή ‘16’ που δίνει ο υπομνηματιστής:
16 Libanius said that he was killed by some Christian in his own army, but some other writers agree with Ammianus.
Στην παραπομπή βλέπουμε ότι ο Λιβάνιος υποστηρίζει ότι φονέας είναι κάποιος Χριστιανός. Είναι η λεπτομέρεια που υπάρχει στον Επιτάφιο, και για την οποία μιλήσαμε παραπάνω. Δηλαδή, ο Λιβάνιος στον πρώτο Λόγο του, τον Θρήνο, δεν αναφέρει τίποτε για τον φονέα, στον δεύτερο όμως , τον Επιτάφιο, βρήκε σαν ένοχο, κάποιον –αορίστως- Χριστιανό, και σ΄αυτόν τον Λόγο προφανώς αναφέρεται ο υπομνηματιστής. Αν υπάρχουν άλλα κείμενα του Λιβανίου στα οποία να γίνεται αναφορά για τον φονέα, δεν το γνωρίζουμε
Το ότι κάποιοι συγγραφείς συμφωνούν με τον Αμμιανό το προσπερνάμε. Θα σημειώσουμε μόνο ως ανακριβή, το ότι ο Σωζομενός παραδέχεται τον Αγιο Μερκούριο ως φονέα. Για όσους αρέσκονται στα λατινικά, παραθέτω και το αντίστοιχο κείμενο. Προσπαθήστε να μεταφράσετε τις λέξεις που σημειώνονται με κόκκινη γραφή

6 Quos cum Iulianus cavendi inmemor diffluxisse trepidos, elatis vociferando manibus aperte demonstrans, irasque sequentium excitans, audenter effunderet semet in pugnam, clamabant hinc inde candidati, quos disiecerat terror, ut fugientium molem tamquam ruinam male conpositi culminis declinaret, et ��� incertum unde ��� subita equestris hasta, cute brachii eius praestricta, costis perfossis haesit in ima iecoris fibra. 7 Quam dum avellere dextra manu conatur, acuto utrimque ferro digitorum nervos sensit excisos, et provolutus iumento praesentiumque veloci concursu relatus in castra, medicinae ministeriis fovebatur

Γ) Ιωάννης Αντιοχεύς ή Μαλάλας Χριστιανός χρονικογράφος, συγγραφέας της ομώνυμης χρονικογραφίας Ο Μαλάλας στο κεφάλαιο του βιβλίου που αναφέρεται στον αυτοκράτορα Ιουλιανό, (Λόγος ΧΙΙΙ), και αναφερόμενος στην στιγμή που επλήγη ο αυτοκράτορας, γράφει την φράση: «…φέρεσθαι ετρώθη αδήλως». Νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται μετάφραση, είναι σαφής ο λόγος. Πάντως παραθέτουμε και την σχετική περικοπή. Παρατηρούμε πάντως ότι ο Μαλάλας αναφέρει τον Μάγνο (Magnus ίσως) ως πηγή του
Αφού λοιπόν οι ιστορικογράφοι Αμμιανός Μαρκελλίνος, και Ιωάννης Μαλάλας, όπως και ο Λιβάνιος στον πρώτο Λόγο του, τον «Θρήνο», δεν ονοματίζουν κανέναν για φονέα του Ιουλιανού, πως προέκυψε και κατηγορείται ο Αγιος Μερκούριος;

Ο Ι. Μαλάλας, στο ίδιο κεφάλαιο JULIANUS IMPERATOR, λίγους στίχους παρακάτω από αυτούς που υπάρχει το «τρωθείς αδήλως» γράφει τα εξής καταπληκτικά:


«Ο Μέγας Βασίλειος, είδε ένα ενύπνιο, κατά το οποίο ο Κύριος διέταξε τον Μρκούριο να φονεύσει τον Ιουλιανό, όπως και έγινε. Ο Μέγας Βασίλειος, συνεχίζει ο Μαλάλας, ξύπνησε ταραγμένος γιατί τιμούσε τον Ιουλιανό ως ‘’ελλόγιμον και συμπράκτορα’’, και ανακοίνωσε τα καθέκαστα το πρωί (εωθινά= όρθρο προφανώς) στην εκκλησία. Ότι δηλαδή εσφάγη ο βασιλεύς και «τελευτᾶ ἐν τῆ νυκτὶ ταύτη», και ότι όλοι παρεκάλεσαν να μην διαδωθεί. Μάλλον φοβούντο. Αμέσως μετά στο κείμενο, ο Μαλάλας σημειώνει ότι ο χρονογράφος Ευτρόπιος δεν συμφώνησε με την συγγραφή αυτή ( το γεγονός αυτό δηλαδή)
Παραθέτω το σχετικό κείμενο του Μαλάλα.

Bλέπουμε λοιπόν το εδάφιο, το οποίο χρησιμοποιεί κάθε συνεπής αντιχριστιανός, όπως οι παραπάνω που αναφέραμε, για να κατηγορήσει τον Αγιο Μερκούριο και τους χριστιανούς συνακόλουθα, για τον θάνατο του Ιουλιανού. Χρησιμοποιούν δηλαδή ως επιχείρημα, τα όσα είδε ο Μέγας Βασίλειος, σε ….ενύπνιο
Με αυτόν τον τρόπο όμως οι αντιχριστιανοί καθιστούν τους εαυτούς τους, περισσότερο χριστιανούς και από τους ….χριστιανούς. Ο λόγος είναι ο εξής:

Ο Αγιος Μερκούριος, (Ερμής) εκτελέσθηκε (μαρτύρησε) από τους ειδωλολάτρες, σύμφωνα με το συναξάρι  του, μεταξύ των ετών 253-259 μΧ, δηλαδή 104 έως 110 χρόνια πρίν τον θάνατο του Ιουλιανού.

Αρα λοιπόν, όσοι αντιχριστιανοί επιμένουν στην άποψη περί Μερκουρίου, στην ουσία δέχονται το ενύπνιο του Μεγ. Βασιλείου, ότι δηλαδή θαυματουργικά , σκότωσε τον Ιουλιανό ο Μερκούριος, 104 με 110 χρόνια μετά την εκτέλεση του.

Δέχονται δηλαδή ένα θαύμα! Κατά συνέπεια, το μόνο που μένει στούς αντιχριστιανούς αυτούς, είναι ν΄αναφωνήσουν το, Μέγας ο Θεός των Χριστιανών
 

Άνακοίνωσις

Ἐκ τοῦ ἀντιγραφείου ἀνακοινοῦται ὅτι, διὰ πλείονας ἐπὶ τῶν ἀνωτέρω πληροφορίας, ὅπως ἀπευθύνεσθε εἰς τοὐς ἐλλογιμοτάτους κ.κ Ἰωάννην Ἀντιοχέαν ἤ Μαλάλαν χρονικογράφον, Λιβάνιον Ρητοδιδάσκαλον, καί Ἀμμιανόν Μαρκελλίνον τέως στρατιωτικὸν, νῦν δὲ χρονικογράφον.

Ἐκ τοῦ αντιγραφείου