O "Xρόνος" στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Εχουμε την αίσθηση, πώς ο Χρόνος είναι "χρόνος" στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, κυλάει όπως κυλάει πάντοτε., και γίνεται αντιληπτός από την αλληλοδιαδοχή των γεγονότων μέσα σ΄αυτήν.Προηγιασμένες, χαιρετισμοί, κατανυκτικοί εσπερινοί, απόδειπνα
Όχι.!
Ο Χρόνος, στήν Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή γίνεται αντιληπτός, όχι από γεγονότα που γίνανε παρελθόν, όχι από “συμβάντα”, που αστραπιαία περνούν από τον "ενεστώτα χρόνο" στον παρελθοντικό, αλλά, από γεγονός αναμενόμενο και μελλοντικό
Ο Χρόνος, στήν Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν προχωράει ευθεία. Ελκεται, από την βαρυτική έλξη του Πάσχα. Καμπυλώνει, γίνεται αργός. και αφού καμπυλώνει αυτός, καμπυλώνει και η Ιστορία. Η καμπύλωση τελειώνει στό σημείο που “συμβαίνει” το γεγονός της “τομής “. Της τομής στον Χρόνο, και στην Ιστορία.
Η Ανάσταση.του Κυρίου μας.
Η Ανάσταση, που σαν ‘’γεγονός’’ κάνει όλα τα «μετά», διαφορετικά από τα «πρίν» Που δίνει Τέλος στον Χρόνο, και συνάμα του δίνει καινούργια Αρχή. Μιά νέα Αρχή του Χρόνου, που στο τέλος της, θα συμβεί και το τέλος της Ιστορίας του Χρόνου
Όμως, η καινούργια αυτή Αρχή του Χρόνου, είναι Φως, που φωτίζει τα πάντα. Ουρανό, γή και καταχθόνια. Τα πάντα Φως. Να μην το χάσουμε αδελφοί!
Καλή Ανάσταση!