εἶχε πέσει στό δρόμο ἀπό τόν οὐρανό,
ἕνα παιδί μέ πράσινο κοντό βρακάκι καί μέ μαχαίρ,
ἕκοβε καί μοίραζε στόν κόσμο γύρω.
Ὅμως καί μιά μικρή, ἕνας μικρός ἄσπρος ἄγγελος,
κι΄αὐτή μ΄ ἕνα μαχαίρι, ἔκοβε καί μοίραζε κομμάτια γνήσιο οὐρανό.
Κι΄ ὅλοι τώρα τρέχαν σ΄αὐτή, λίγοι πηγαίναν στό ψωμί,
ὅλοι τρέχανε στόν μικρόν ἄγγελο πού μοίραζε οὐρανό!
Ἄς μήν τό κρύβουμε.
Διψᾶμε γιά οὐρανό.
Μίλτος Σαχτούρης (+)
Σημείωση:
Ὁ ποιητής, ἦταν δισέγγονος τοῦ Γεωργίου Σαχτούρη,
Ὑδραίου ναυάρχου στήν Ἐπανάσταση τοῦ ΄21.
Τετοια γραφω οσα θες!! Για αυτο δεν τον εμαθε ουτε η μανα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέν τόν ἔμαθε ἡ μάνα του εἶπες; Δέν θά τόλεγα, εἶναι γνωστός ὁ Σαχτούρης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφερον θα ειχε να μας γραψει λοιπον κανενα ο φιλος ανωνυμος.... που δεν ξερει τον Σαχτουρη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φυσικα σιγουρα θα εννοεί τον Μιλτο... γιατι τον άλλο τον προπάππο του τον αναφερουν όλα τα ιστορικα βιβλια...
Παντως ομορφο ποιημα και δειχνει άνθρωπο με ψυχικες αναζητησεις...
Κρατώ το τελευταιο.... που μας εκφραζει όλους πιστευω.
Ἄς μήν τό κρύβουμε.
Διψᾶμε γιά οὐρανό.
Θᾶνο,
ΑπάντησηΔιαγραφήτό ποίημα εἶναι ἕνα χωνί. Ἐκεῖ πού στενεύει, εἶναι ἡ πύλη τ΄οὐρανοῦ. Ἐκεῖ οἱ πολλοί θά φρακάρουν. Λίγοι θά περάσουν. Ἡ πλάκα εἶναι, ὅτι διψᾶμε γιά οὐρανό, ἀλλά νομίζουμε ὅτι μέ τ΄ἀστεῖα θά εἴμαστε ἀπό αὐτούς πού θά περάσουν το χωνί. Γελιόμαστε!
Συννεφάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΠΕΡΟΧΟ.
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Μ΄ἄρεσε καί μένα. Μακάρι ὁ ποιητής νά ξεδιψάει τώρα μέ τόν Οὐρανό, στόν Οὐρανό.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλοοο
ΑπάντησηΔιαγραφή