Ἡ ὀπισθοχώρηση τῶν Φωνηέντων καί ἡ ἐπέλαση τῶν S (ἔς)

                                                                                 

Γραμματική τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσης

ΑΧΙΛΛΕΩΣ Α. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ

Α, Β, Γ, καί Δ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΟΕΔΒ 1971

Ἀπό τά ἑπτά φωνήεντα α, ε, ι, ο, υ, ω:
α) τό ε καί τό ο  λέγονται βραχέα (ἤτοι σύντομα εἰς τήν προφοράν)
β) τό η καί τό ω λέγονται μακρά (ἤτοι παρατέταμένα εἰς τήν προφοράν), διότι ἀρχῆθεν τό  μέν η ἐπροφέρετο ὑπό τῶν παλαιῶν ὡς παρατεταμένον ε (ἤτοι περίπου ὡς εε), τό δέ ω ὡς παρατεταμένον ο (ἤτοι ὡς οο)
γ) τό α, ι, υ, λέγονται δίχρονα, διότι ταῦτα ἀρχῆθεν εἰς ἄλλας μέν συλλαβάς ἐπροφέροντο βραχέα, εἰς ἄλλας δέ μακρά.

  Γραμματική τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης

Α. ΒΑΜΒΟΥΚΗ - Γ. ΖΟΥΚΗ

ΠΡΟΣ ΧΡΗΣΙΝ

ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

ΟΕΔΒ 1967

 Ἀπό τά (ἑπτά)  φωνήεντα:
 α) τά ε καί ο λέγονται βραχέα,
β) τά η καί ω λέγονται μακρά,
γ) τά α, ι, υ λέογνται δίχρονα, διότι εἰς ἄλλας μέν συλλαβάς εἶναι βραχέα, π.ιχ. τάξις, πίστις, φίλος, κύκλος, εἰς ἄλλας δέ μακρά, π.χ. πρᾶξις, σῖτος, μῦθος

Ὁπως βλέπουμε παραπάνω ἀγαπητέ ἐπισκέπτα τῆς ἱστοσελίδας μας, τά φωνήεντα εἶναι  ἐπτά, σύμφωνα καί μέ τίς γραμματικές μέ τίς ὁποίες ἔμαθαν (ἤ δέν ἔμαθαν) γράμματα προηγούμενες γενιές Ἑλλήνων.
Ἡ νέα νεωτερική γραμματική, λέει ὅτι τά τά φωνήεντα εἶναι μόλις ...πέντε! Γιά ποιόν λόγο ἔγινε αὐτό, στήν οὐσία κανείς δέν γνωρίζει, παρά τίς ὅποιες ἐξηγήσεις δώθηκαν, μέ τήν συμπαράσταση 140-150  πανεπιστημιακῶν ἤ ἄλλών τινῶν ὑποστηρικτῶν τῆς γραμματικῆς αὐτῆς.

Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή, θυμήθηκα ὅτι οἱ ἀριθμοί κυκλοφορίας τῶν αὐτοκινήτων μας, δέν ἔχουν γράμματα ὅπως, Γ, Δ, Θ, Λ, Ξ, Π, Φ, Ψ, Ω.  Ὥς ἐπιχείρημα γιά τό ἀτόπημα αὐτό θά μποροῦσα νά δεχθῶ, ὅτι τά γράμματα αὐτά δέν ὑπάρχουν στό λατινικό ἀλφάβητο, καί γιά τό λόγο αὐτό, ἐάν τά χρησιμοποιούσαμε θά ὐπῆρχε μιά δυσκολία στήν κυκλοφορία τῶν ὀχημάτων αὐτῶν στήν εὐρώπη, στήν ἔκδοση ἐγγράφων μέ διεθνῆ ἰσχύ κλπ. κλπ.

Πολύ καλά ὅλα αὐτά , ἀλλά γιατί τότε θά πρέπει νά δεχθοῦμε νά κυκλοφοροῦν αὐτοκίνητα στήν εὐρώπη πού οί πινακίδες τους ἔχουν γράμματα πού δέν περιλαμβάνονται στό ἑλληνικό ἀλφάβητο, ὅπως: D, G, L, Q, R, S, U, καί W ; Γιατί νά μήν θεωροῦμε ὅτι τά γράμματα αὐτά, δέν δυσκολεύουν τίς ἐλληνικές ἀρχές;

Γιατί  μπορεῖ ἕνα αὐτοκίνητο πού ἡ πινακίδα του περιλαμβάνει τό Q καί τό   R, νά κυκλοφορεῖ στήν Ἑλλάδα, καί γιατί  νά μήν μπορεῖ ἕνα αὐτοκίνητο πού ἡ πινακίδα το περιλαμβάνει τό Δ τό Ξ, νά μήν μπορεῖ νά κυκλοφορήσει στήν Ἀγγλία; Εἶναι πιθανόν, κάτι τέτοιο νά ἰσχύει καί γιά χῶρες τά ἀλφάβητα τῶν ὁποίων δέν περιέχουν γράμματα πού δέν ἐμπεριέχονται στό λατινικό.

Ὄμως, πέρα καί παρά τήν παραδοχή αὐτή, βλέπουμε παντοῦ νά χρησιμοποιοῦνται ξένες λέξεις γραμμένες σέ ξένη γλώσσα σέ κείμενα μέ ἐλληνική γραφή. Τίς προάλλες διάβαζα ἔνα κείμενο, στό ὀποῖο τά ὀνόματα καί οἱ τοποθεσίες ἦταν γραμμένες στά ἀγγλικά. Πλέον θεωρεῖται δεῑγμα πολυγνωσίας νά μήν γράφει κανεἰς  ἐξελληνισμένο "Ἄνγκελα Μέρκελ" ἀλλά, ΑΝGELA MERKEL. Ὄχι Ἐρντογάν, ἄλλά ERDOGAN. Σε΄ἑλληνικά κείμενα παρακαλῶ!

Δυστυχῶς δέν ἔχω πρόχειρη κάποια παραπομπή, ἀλλά εἶμαι σίγουρος ὅτι ὄλοι θά ἔχετ δεῖ τέτοια κείμενο. Πολλοί εἶναι πού  ὑποστηρίζουν αὐτή τήν ἄποψη, γιατί -λένε -ὅτι ἔτσι εἶναι το σωστό. Ὄμως δέν μᾶς λένε -ἄν εἶναι αὐτό τό σωστό-γιατί ἀποδίδουν μέ ἀγγλικούς χαρακτῆρες, κινέζικα, ἀράβικα, καί ἰνδικά όνόματα καί τοπωνύμια;

Ὁλα τά παραπάνω εἶναι σαφές ὅτι σπρώχνουν πρός τήν ὑποβάθμιση τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς, καί τήν ὐποκατάσταση της σιγά-σιγά μέ  τήν ἀγγλική, πρός μεγάλη χαρά τῆς Διαμαντοπούλου.
Σάν καπάκι ὅλων αὐτῶν, ἔρχεται ἡ μή χρησιμοποίηση τόνων στό γραπτό λόγο ἀπό πολλούς  Ἑλληνες, καί γιά διάφορους λόγους. Ὀ πλέον συνηθισμένος, εἶναι ὅτι, ἔτσι -ἀτονικά δηλαδή-γράφουν πιό εὔκολα στόν ὑπολογιστή, λές καί ἕνα τονικό σημάδι σέ μερικές λέξεις εἶναι τόοοοσο μεγάλο πρόβλημα.

Ὅμως, τό πλεόν τρανταχτό παράδειγμα τῆς εἰσόδου τῶν ἀγγλικῶν στήν γλῶσσα μας (γραπτή καί ποφορική) εἶναι ἡ εἰσαγωγή στοιχείων τῆς ἀγγλικῆς γραμματικῆς στόν σχηματισμό πληθυντικοῦ ἀριθμοῦ ἀγγλικῶν λέξεων πού χρησιμοποιοῦνται στήν καθημερινότητα μας.

Ἐτσι, δέν χρησιμοποιοῦμε ἀπλά τήν λέξη "μπλόγκ", τήν γράφουμε blog καί δέν τήν ἀποδίδουμε μέ ἑλληνικούς χαρακτῆρες, δηλαδή,  "μπλόγκ". Προχωροῦμε ὅμως ἀκόμα παραπάνω, καί  ὅταν θέλουμε νά μιλήσουμε γιά πολλά  "μπλόγκ", γράφουμε blogs καί μάλιστα, προφέρουμε "μπλόγκς" προκειμένου  ν΄ἀκούγεται τό τελικό s ἀγγλικῆς γραμματικῆς.

Τό ἴδιο συμβαίνει μέ τίς λέξεις, στάρς (stars), μπλόγκερς (bloggers),  σί-ντίς (CDs) καί πολλές ἄλλες.Ἔτσι τίς γράφουν πολλοί, καί τό χειρότερο, ἔτσι τίς προφέρουν.  Δηλαδή  γράφουν ἑλληνικά κείμενα μέ μιά περίεργη ἑλληνοαγγλική γραφή, τήν ὤρα μάλιστα, πού κάποιοι ἐξ΄ αὐτῶν ἐναντιώνονται στήν  χρήση τῶν γκρίκλις.!!!!  Γιατί ἄραγε; Γιά ἐπίδειξη γνώσεων, γιατί εἶναι τῆς μόδας ἤ γιατί τέλος πάντων ἔτσι πλέον συνηθίζεται; Δέν ξέρω ἀκριβῶς ν΄ἀπαντήσω, ἄλλά ἴσως νἆναι κάτι ἀπό ὅλα αὐτά μαζί.

Συμπέρασμα: Ἀλλο πράγμα ἡ, καθ΄ ὅλα θεμιτή καί ἐπιβεβλημένη,  γνώση ξένων γλωσσῶν -τουλάχιστον δύο- ἡ ὁποία διευρύνει ὁρίζοντες , καί ἄλλο ἡ ἀφελληνοποίηση τῆς γλώσσας μας.
Ὅταν ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀγγλοποίηση τῆς γλώσσας, ἔνα ἰσχυρότατο άνάχωμα ἐναντίον τῆς παγκοσμιοποίησης θά ἔχει ἀλωθεῖ.

Μήν νομίζεις ἀγαπητέ ἐπισκέπτα πώς γκρινιάζω. Δέν γκρινιάζω, γιατί πλέον ἔχω πεισθεῖ πιά, ὅτι ὁ ἑλληνισμός κάνει τά τελευταῖα του βήματα, καί αὐτό πού περιγράφω παραπάνω, δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά ἔνα σύμπτωμα τῆς σηψαιμίας πού ἔχει προσβάλλει τό Ἔθνος.
Παρά ταῡτα, ἄς παλέψουμε, ἔστω καί γιά τήν Τιμή Τῶν  Ὅπλων. Ἄς μήν πεθάνουμε σάν πολιτισμικοί ραγιᾶδες.

Καλή σας μέρα!

Ἀγγλοελληνικά ἑλληνικά