Πεθαίνοντας στήν Μπεσαμέλ (ἤ, ἕνας κρεμώδης θάνατος)

Εἶμαι σίγουρος ὅτι τόν ζελέ τόν γνωρίζετε. Μιλάω γιά αὐτό τό δροσιστικό καλοκαιρινό γλυκό, μέ τά κομμάτια ἀπό φροῦτα μέσα. Ὡραῖα, τό ξέρετε. Λοιπόν, μέσα σ΄ἕνα τέτοιο ἤμουν καί πάσχιζα νά ξεφύγω.
Ὄχι δέν ἤμουν τό ...φροῦτο μέσα στόν ζελέ. Ἤμουν ὁ cummulus. Ἀλλά, δέν ἤμουν οὐτε μέσα στόν ζελέ.

Μπερδευτήκατε ε; Τό φαντάζομαι . Ἐπειδή μπερδεύτηκα καί γώ μέσα στόν ζελέ, καί δέν μποροῦσα νά ξεφύγω ἀπό τήν μπεσαμέλ, (νά τό μπερδεμα) θά τά πάρουμε τά πράγματα ἀπό τό κρίσιμο σημεῖο.
Καί αὐτό εἶναι, ἠ στιγμή κατά τήν ὁποία τόν βλέπω νάρχεται σιγά πρός τά μένα, κρατώντας στά χέρια του τό γνωστό πριόνι. Καί ὅλα αὐτά, κάτω ἀπό τίς λεῦκες. Ναί, σωστά καταλάβατε, μιλᾶμε γιά τόν Φρέντυ μέ τό πριόνι του, τόν γνωστό δολοφόνο μέ τήν ριγέ μπλούζα. (Βλέπω τόν Φρέντυ ἤδη να πλησιάζει)


Μήν νομίζετε ὅτι φοβήθηκα. Σιγά ντέ, ἀφοῦ ἤξερα ὅτι εἶναι ἕνα χολ(λ)υγουντιανό ἀνθρωπο-καρτούν, ἥρωας τοῦ σινεμά ἀποκλειστικά, ἄρα ἐκ τῶν πραγμάτων ἐντελῶς ἀκίνδυνος γιά μένα.
(Ὁ Φρέντυ βάζει μπροστά τό πριόνι). Πίστευα ἀκράδαντα, ὅτι μόλις θά μ΄ ἔφτανε θά...ἄναβαν τά φῶτα καί..... τἐλος ὁ Φρέντυ.

Κάποια στιγμή εἶναι ἀλήθεια, πώς ( τό πριόνι  δουλεύει πλέον σέ φούλ στροφές) κλονίσθηκα ὅταν σκέφτηκα ὅτι μπορεῖ ἐγώ νά εῖχα μεταφερθεῖ σέ κινηματογραφική διάσταση, ὁπότε κινδύνευα ἄμεσα καί θανάσιμα. (Ὁ Φρέντυ μέ πλησιάζει  σέ ἀπόσταση ...κοπῆς)
Πρίν προλάβω νά διασκεδάσω αὐτήν τήν ἀπαίσια, καί καθόλου βολική γιά τό ἄμεσο μέλλον μου σκέψη, (Ο Φρέντυ σηκώνει τό πριόνι) ἀρχίζουν καί συμβαίνου παράξενα πράγματα. Ἀρχίζει ὁ Φρέντυ νά μεταλλάσεται. Καί αὐτός, καί τό θορυβῶδες πριόνι.

Βλέπετε, καλά σκέφτηκα, τώρα θ΄ανάψουν τά φῶτα.  Ἀλλά ὄχι!!! Συμβσίνει κάτι ἄλλο, άπαίσιο, φρικῶδες, ὅτι χειρότερο θά μποροῦσε νά μοῦ συμβεῖ. Τό νοιώθω ὅτι ἔρχεται ἕνα ἀπαίσιο, κάτι.

Προσπαθῶ νά ξεφύγω. Ὀ Φρέντυ, σιγά-σιγά ὁλοκλήρώνει τήν μετάλλαξη του. Ἐγώ προσπαθῶ νά ξεφύγω σάν κολυμοῶ σ΄ἕνα παχύρευστο μεῖγμα . (νά ὁ ζελές πού λέγαμε). Δέν μπορῶ ὅμως. Ἡ ἀπόλυτη φρίκη. Βλέπω αὐτό στό ὁποῖο μεταλλάσεται ὁ Φρέντυ. Ἀπελπισία, θέλω νά φύγω. Ὁ ζελές δέν μ'αφήνει. Ἡ διαδικασία τῆς μετάλλαξης ὄμως τελείωσε. Μπροστά μου πλέον ἐφμανίζεται Αὐτός. Ποιός Αὐτός;

 Ὁ Γιώργης ὀ μάγειρας ἀπό τόν στρατό. Χαμογελάει σαρδόνια κάτω ἀπό τό μουστάκι του, καί σηκώνει σιγά-σιγά τό πριόνι. Παλεύω νά φύγω χωρίς ν΄ἀπελπίζομαι...ἀλλά...... τότε βλέπω τήν ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΡΙΚΗ. Τό πριόνι μεταλλάχθηκε καί αὐτό. Ἐγινε κουτἀλα. Μιά μεγάλη, στρατιωτική κουτάλα. Καί αὐτή ἡ κουτάλα εἶχε μέσα μιά ζεστή, ρέουσα....μπεσαμέλ!

Τήν κουτάλα τήν ἐφερνε άργά, βασανιστικά στήν μάπα  μου, ἐνῶ προσπαθοῦσα ν΄ἀπαλλαγῶ ἀπό τόν ζελέ πού στήν πραγματικότητα ἦταν ἡ φρικώδης μπεσαμέλ. Τό ἐκτόπλασμα αὐτό τῆς μαγειρικῆς -ἡ μπεσαμέλ- ἀρχισε νά μ΄ἀκουμπάει, καί ὁ Γιώργης ὁ μάγειρας ἀπό τό Μουζάκι άρχισε νά γελάει μέ τό γέλιο τοῦ σαδιστή.
-Θά πεθάνεις στήν μπεσαμέλ,  μ΄ ἔλεγε σαρδόνια.

Ἦρθε τό τέλος μου πλέον......πέθαινα στήν μπεσαμέλ....κρεμώδης θάνατος..... οὔρλιαξα  μ΄ἔνα ἐπιθανάτιο οὐρλιαχτό...ἀντίο κόσμε...
Τό χάδι ἦταν ἀπό τήν cummuλίνα.
-Ἡρέμησε,...ἕνας ἐφιάλτης ἦταν...ἡσύχασε....τελείωσε....

Εἶμαι σίγουρος πώς καταλάβατε. Δέν μ΄ἀρέσει ἡ μπεσαμέλ! Σιχαίνομαι τήν μπεσαμέλ! Σιχαίνομαι καί τήν ἠχητική της. Ἄκου, μπε-σα-μέλ! 
Μήν φανταστεῖτε ὅμως ὅτι ὁ Γιώργης ὁ μάγειρας τοῦ στρατοῦ ἀπ΄τό Μουζάκι, δέν ἔφτιαχνε καλή. μπεσαμέλ. Προσωπικά δέν τό ξέρω, δέν θέλω νά τό ξέρω, δέν μ΄ ἐνδιαφέρει νά τό ξέρω.

Καιρός ὅμως νά σᾶς ἐξομολογηθῶ γιατί γράφω αὐτές τίς γραμμές.
1ον) Τήν μπε-σα-μέλ τήν ἔμαθα στόν στρατό, καί...δέν κατέβηκα ἀπό τά Γκράβαρα , ὅπως μᾶλλον σκέφτεστε μέ εἰρωνικό χαμογελάκι.

2ον) Ἕμαθα ἀπό τήν ὀδοντίατρο μας,  ὅτι τά παιδιά της σιχαίνονται καί αὐτά τό φρικτό κατασκεύασμα, μπε-σα-μέλ. Τό εἶπε μέ τήν ἴδια θλίψη, πού ἄκουσε ἡ cummuλίνα κάποτε τήν δήλωση-τελεσίγραφο ὅτι,  δέν τρώω μπε-σα-μέλ γιατί μέ ἀναγουλιάζει. Καί οἱ δύο, (οἱ γυναῖκες τόχουν φαίνεται) εἶναι λάτρεις τῆς τρισάθλιας αὐτῆς κρέμας.
Πάντως, μακάρισα τήν ὀδοντογιατρίνα γιά τά παιδιά της, καί γιά χάρη τους θά ἀνεβάσω μιά συνταγή γιά ἕνα παστίτσιο a la cummulus. χωρίς μπε-σα-μέλ.
Ἤθελα ὅμως νά ξέρετε μέ αὐτήν τήν ἀνάρτηση, τά πῶς καί γιατί, τῆς συνταγῆς ποῦ θά διαβάσετε αὔριο-μεθαύριο.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΜΠΕ-ΣΑ-ΜΕΛ!

ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΕ-ΣΑ-ΜΕΛ! 

υγ
Απ΄ ὄ,τι ἔχω ἀκούσει, τήν κρέμα αὐτή τήν γνώρισε στούς ἕλληνες ὁ Ἰωάννης Τσελεμεντές., στό γνωστό βιβλίο του πού πρωτοεκδόθηκε στά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ΄30. (Ἦταν ἀναγκη, βρέ κυρ-Γιάννη μου...)