"... Παρελθούσαν Τετάρτην, 13 τρέχοντος , ημετέρων ευρεθέντων εν χωρίω Στάτιστα και περί ώραν 5 μ.μ. ήρξατο πυρός κατά των ημετέρων. Ημέτεροι απήντησαν γενναίως, μετά δίωρον δε ανταλλαγήν πυροβολισμών, απεφάσισαν επιχειρήσωσιν έξοδον. Παύλος Μελάς ώρμησε πρώτος επί κεφαλής αυτών, οπότε σφαίρα τουρκική πλήξασα αυτόν κατά την οσφυακήν χώραν, ετραυμάτισε θανασίμως. Σύντροφοί του τον... εναπέθεσαν παρακειμένω οικίσκω, ένθα, μετά ημίσειαν ώραν, διαρκούσης πάντοτε συμπλοκής, εθνικός ήρως ησύχασε ..."Ετσι ανακοινώθηκε αγαπητέ επισκέπτη ο θάνατος του Παύλου Μελά, του Ήρωα του Μακεδονικού Αγώνα. Ο θάνατος , τον βρήκε στα άγια μακεδονικά χώματα στην ηλικία των 34 ετών, αφήνοντας πίσω του την σύζυγο του Ναταλία , η οποία απεβίωσε το 1973 σε ηλικία 101 ετών, και τα δυό του παιδιά, τον Μιχαήλ (Μίκη) και την κόρη του Ζωή (Ζέζα). Από τα χαιδευτικά των παιδιών του ήτανε και το ψευδώνυμο του. Μίκης Ζέζας.
Ο θάνατος του Παύλου, συγκίνησε και συγκλόνισε τον ελληνισμό με αποτέλεσμα, τη δημιουργία ενός ιδαίτερου πλέον ενδιαφέροντος για τα τεκταινόμενα στην Μακεδονία, και τον Μακεδονικό αγώνα. Ο αγώνας αυτός άρχισε περί το 1870, όταν η Βουλγαρία στα πλαίσια του ΅πανσλαβισμού΅ζητούσε διέξοδο στο Αιγαίο, και στην προσπάθεια της αυτή προσπάθησε με μαχαίρι και σχοινί μέσω των κομιτατζήδων να περάσει στους ντόπιους πληθυσμούς την άποψη ότι κάθε σλαβόφωνος ήταν και ...Βούλγαρος.
Πίστευε έτσι η Βουλγαρία , ότι μια εκβουλγαροποίηση του ντόπιου πληθυσμού θα έφερνε στην αγκαλιά της ολόκληρη την Μακεδονία Οι βιαιότητες όμως των βουλγάρων κομιτατζήδων, ήταν το έναυσμα για την πλέον έντονη αντιπαράθεση με τις Βουλγάρικες συμμορίες και έτσι σηματοδοτήθηκε η τελική φάση του αγώνα στον οποίο στρατεύθηκε ο κρατικός μηχανισμός μέσω των προξενείων, ιδιαίτερα ο πρόξενος Κορομηλάς στην θεσσαλονίκη, η έδρα του οποίο ήταν το στρατηγείου του αγώνα, ο Στρατός, και φυσικά ο απλός πληθυσμός.
Και αυτός ο πληθυσμός , ήταν ο ....ξενοδόχος της υπόθεσης που δεν λογάριασαν καλά οι Βούλγαροι. Βλέπετε, ήταν οι εποχές που οι καρδιές μιλούσαν και όχι τα χείλη. Τα χείλη πλάνευαν. Αν δεν μιλούσε κάποιος ελληνικά, χαίρονταν οι Βούλγαροι. Είναι δεν είναι βούλγαρος, θα τον κάνουμε δικό μας, έλεγαν. Πρώτα με το καλό, με κουπόνι για τρόφιμα, με υποτροφίες για σπουδές. Αν δεν περνούσαν αυτά, έπιανε δουλειά το μαχαίρι και η κρεμάλα . Άμπε μωρέ μπουγκάρσκι! Οι καρδιές είναι αυτές που ξέρουν, και αυτές λαλούν μυστικά και καρδιακά, την Συνείδηση. Γι΄αυτό την πατήσατε!
Ο Παύλος γεννήθηκε το 1870 στη Μασσαλία. Ο πατέρας του ήταν Ηπειρώτης, η μάνα του Κεφαλονίτισσα.Το 1886 σε ηλικία 16 ετών εισάγεται στην Σχολή Ευελπίδων, και το 1892 παντρεύεται την μακεδόνισσα Ναταλία, κόρη του Στέφανου Δραγούμη. Η Ιστορία αρχίζει και πλέκει τα περίεργα υφαντά της. Τον Φεβρουάριο 1904 έρχεται για πρώτη φορά στην Μακεδονία για αναγνώριση, υπό τον μανδύα του ζωεμπὀρου. Αρχικά απογητεύεται Γρήγορα όμως αναθαρεί και με έντονα αγωνιστική πλέον διάθεση, ξαναπερνά στην Μακεδονία ως Μίκης Ζέζας και αρχίζει τον ένοπλο αγώνα, συνεργαζόμενος με τον άλλον γίγαντα , τον υπέροχο έλληνα , μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό (Καραβαγγέλη).
Η τρίτη φορά που μπήκε στην Μακεδονία, τον Αύγουστο του 1904 ήταν η τελευταία.Μια μακεδόνισσα, η γυναίκα του Ναταλία, τον χάρισε για πάντα, σ΄αυτήν, την ίδια την Μακεδονία, έτσι όπως προέβλεπε το περίεργο υφαντό της Ιστορίας
Όπως λέει το τηλεγράφημα που παραθέσαμε παραπάνω, ο θάνατος του Παύλου Μελά επισυνέβει στο χωριό Στάτιστα, σημερινό Μελά, στις 13 Οκτωβρίου 1904, σε μια συμπλοκή με τουρκικό στρατιωτικό απόσμασμα. Λεπτομέρειες μπορείτε να δείτε στο 10λεπτο εξαιρετικό βιντεάκι (σας το συνιστώ εντόνως παρακλητικά…) της τηλεοπτικής εκπομπής ΅η μηχανή του χρόνου΅ που παραθέτουμε παρακάτω.
Το κεφάλι του ήρωα αποκόπηκε αρχικά, ενταφιάστηκε σ΄ένα ξωκλήσσι, και αργότερα ξανατάφηκε μαζί με το υπόλοιπο σώμα του στην Καστοριά. Στον ίδιο τάφο εναποτέθηκε και η σορός της αγαπημένη του συζύγου το 1973. Ο Παύλος, ξανασμίγει έτσι με την αγαπημένη του Ναταλία, εξήντα εννέα χρόνια μετά τον θάνατο του, μέσα στους κόλπους της άλλης μεγάλης του αγαπημένης. Της Μακεδονίας.
Αιωνία σου η μνήμα αθάνατε Παύλε! Αξιε της πατρίδας!Δείτε σχετικά:
1) Το βίντεο που αναφέραμε παραπάνω με τα γεγονότα του θανάτου.
2) Βιντεάκι από την ίδια εκπομπή, για τον μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη http://www.youtube.com/watch?v=EY7lrjR5hgk&feature=PlayList&p=ACFC7424E26E1170&playnext=1&playnext_from=PL&index=13
3) "Απορώ Μακεδονία" τραγούδι από τις γυναίκες του Βώλακα Δράμας
Πρίν εγκαταλείψετε αγαπητοί επισκέπτες την ανάρτηση μας, σας προτείνουμε ν΄ακούσετε δυό μουσικές συνθέσεις με θέμα τον Παύλο. Και οι δύο, εκτελούνται με μπάντες από χάλκινα.
Η μία σύνθεση είναι του Σέρκου από την Γουμένισσα
και η άλλη των αδελφών Βαλκάνη και Φ. Φωρίδη από την Φλώρινα.
την εποχή εκείνη και ο Παύλος και η Ναταλία είχαν γαλουχηθεί να αγαπούν την πατρίδα και να μην επαναπαύονται στην εύρωστη και ασφαλή ζωή τους, μέλημα τους ήταν να προσφέρουν στην σκλαβωμένη πατρίδα δίχως να ζητούν ανταλλάγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήσήμερα έτσι όπως έχουμε γαλουχηθεί, μαθημένοι συνεχώς να ζητάμε, και να απαιτούμε, δίχως καν να έχουμε προθυμία να συμβάλλουμε έστω στη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, σε καιρό ειρήνης, αναρωτιέμαι πόσο ακόμη θα μείνει ελληνική αυτή η γωνιά της Ελλαδος!!! δε θα προλάβουμε ούτε να το συνειδητοποιήσουμε, σε μια νύχτα θα γίνουν οι αλλαγές, καθώς θα κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου!!!!
τα λινκ σου δεν δουλεύουν
Γαστεροπλήξ: Είπες"... καθώς θα κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου!!!!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφή και πικρή διαπίστωση Γαστεροπλήξ μου. Εκεί ακριβώς είναι όλο το ζήτημα, γιατί πολλές φορές χάνεις γιατί οι αναλογίες των δυνάμεων -΄οπως κι΄αν ορίζονται αυτές -δεν σε ευνοούν. Αλλα να χάνει γιατί κοιμάσαι τον ύπνο του διακίου, χωρίς ν΄αγωνιστείς είναι απαράδεκτο.
Την καλημέρα μου.
Κλαψ, κλαψ! Συγκινήθηκα, βρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού είναι τέτοια παλικάρια σήμερα;
Είχα βρεθεί σε ένα λαογραφικό μουσείο στη Σόφια, κοντά στο ναό του Αγ. Αλεξάνδρου Νιέφσκι, και φρίκαρα που έβλεπα μέσα, στο μουσείο χάρτες βουλγάρικους με τη Βουλγαρία να φτάνει μέχρι τα σύνορα της Στερεάς Ελλάδας...για Ονομααα!
Φίλε μου Cummulus εξαιρετικό και πλήρες το επετειακό αρθράκι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε τέτοια παλικάρια μόνο τιμή και μνημη αξίζει. Πρέπει να αποτελέσουν φωτεινά παραδείγματα για την σημερινή νεολαία. Ομως στα σχολικά βιβλία με το ζόρι θα βρείς έστω και μια απλή αναφορά του ονόματος του Παύλου Μελά.
Η σήψη και η λήθη που ετοιμαζουν για τα παιδιά μας έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια.
Η αυριανή κοινωνία της Ελλάδας δεν θα είναι ....ελληνική. Και αυτοί οι ήρωες είναι ενοχλητικοί. Πρέπει να εξαφανιστούν από παντού. Να ξεχαστούν. Γιατί εμποδίζουν το πολυπολιτισμικό πνεύμα της παγκοσμιοποίησης να κυριεύσει το μυαλό μας.
Ας προσέξει λοιπόν ο καθένας μας μόνος του αλλά και όλοι εμείς ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ μαζί.
Λυπάμαι που θα χρησιμοποιήσω τόσο βαριά λέξη δανεισμένη από άλλους αλλά έτσι είναι... Γεμίσαμε "γραικύλους". Ελληνόφωνους στους οποίους κι αυτή ακόμα η γλώσσα τα τελευταία χρόνια χάνεται. Θα παρατηρείς κι εσύ ότι είναι τις μόδας εκτός από την πληθώρα ξένων λέξεων και η ξενική προφορά των Ελληνικών!!!
@Θάνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ξενική προφορἀ των ελληνικών δεν είναι περίεργη με τόσους αλλοδαπούς που έχουμε, αλλά προσωπικά φρικάρω, με το λάθος επιτονισμό των φράσεων που ακούω στις διάφορες διαφημίσεις,στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, τις οποίες τις απαγγέλουν, με στίξη μηχανής, και όχι με προφορική στίξη, σωστών, ζωντανών ελληνικών...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Σαλογραία
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω Σαλογραία μου που είναι τα παληκάρια που ψάχνεις, πιστεύω όμως ότι υπάρχουνε
@Θάνο
Από τα παιδικά μου χρόνια ο Παύλος είναι στάθηκε για μένα μιά μορφή, ηρωική, μυθική και συνάμα ευγενική. Τέτοιες μορφές όμως, όλο και θα σπανίζουν στα σχολικά βιβλία μέχρι εξαφάνισης. Είπαμε, Πίστη και Πατρίδα πρέπει να εξαφανισθούν από τα σχολειά. Την ευθύνη ας την πάρουν οι γονείς στα χέρια τους.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε μου.
@ Ανώνυμο
Αυτό που επισημαίνεις φίλε μου είναι μιά θλιβερή πραγματικότητα.