Συνοδικό καί συκοφαντίες

                   Ἀναρτήθηκε στό Πενταπόσταγμα, ἕνα ἄρθρο, (ἐδώ) στό ὁποῖο ὁ συγραφέας του, ὑπεραμύνεται τῆς ἑλληνικότητας τοῦ Βυζαντίου, κόντρα στούς πάσης φύσεως ἐθνομηδενιστές, οἱ ὁποῖοι δέν δέχονται τήν ὕπαρξη τοῦ λεγόμενου βυζαντινοῦ ἑλληνισμοῦ, καί κατά συνέπεια τῆς ἱστορικῆς συνέχειας τοῦ ἔθνους, τό ὁποῖο κατ΄αὐτούς εἶναι δημιούργημα του ἑλλαδικοῦ κράτους.
                 Μέσα στό γενικῶς ἐνδιαφέρον ἄρθρο, ὑπάρχουν καί ἀντιεκκλησιαστικές κορῶνες, ἄλλες δυσδιάκριτες καί ἄλλες εὐδιάκριτες. Σέ μιά ἀπό αὐτές τίς εὐδιάκριτες, θά προσπαθήσουμε νά ἀπαντήσουμε παρακάτω.
                 Στό ἄρθρο λοιπόν, ἀνεφέρεται τό ἐξῆς:

"....το ελληνικό πνεύμα, ανεξαρτήτως ή και σε πείσμα των τιμών που απολάμβανε στο χώρο της παιδείας --και παρά τη συμβολή του χριστιανισμού στον εξελληνισμό της αυτοκρατορίας-- θα αποτελέσει θύμα των παλινωδιών της εκκλησιαστικής αδιαλλαξίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα «αναθέματα» κατά της Ελληνικής Φιλοσοφίας που διαβάζονταν παλαιότερα την Κυριακή της Ορθοδοξίας και περιέχονται στο «Συνοδικό» της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου (787 μ.Χ.). Ενδεικτικά παραθέτω ένα από αυτά: «Τοις τα Ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη δια παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίαις επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι (…) Ανάθεμα»

              Ὁ συγγραφέας λοιπόν λέει  ὅτι, τό "ἀνάθεμα" ἐκτοξεύεται ἐναντίον τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας , καί προσπαθεῖ νά τεκμηριώσει τήν ἄποψη /κατηγορία του, παραθέτοντας ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τό Συνοδικό (κόκκινο κείμενο), τό ὁποῖο προφανῶς θεωρεῖ ὅτι εἶναι  ἀντιπροσωπευτικό γιά νά στηρίξει τήν ἀνυπόστατη ἄποψη/κατηγορία του.
             Δυστυχῶς ὅμως γιά τόν  ἀρθρογράφο δέν εἶναι ἔτσι τά πράγματα, καί ἀπορῶ γιατί  δέν διάβασε τό ἀπόσπασμα τοῦ Συνοδικοῦ πού ὁ ἴδιος παραθέτει. Ἐκτός καί ἄν τό διάβασε καί δέν κατάλαβε τίποτε.
            Ὅποιος καί νά διαβάσει λοιπόν τό ἀπόσπασμα αὐτό, θά καταλάβει ὅτι τό ἁνάθεμα  δέν ἀπευθύνεται ἐναντίον τῆς  ἑλληνικῆς φιλοσοφίας ὡς σύστημα ἐπεξήγησης καί κατανόησης τοῦ Κόσμου,  ἀλλά ἐναντίον ὅσων δέχονται τίς ἀπόψεις τῶν φιλοσόφων ὡς σωτηριώδεις ἀλήθειες.
            Σέ μιά ἐλεύθερη ἀπόδοση, τό  ἀπόσπασμα λέει, ὅτι πρέπει νά ἀποκόπτονται (ἀνάθεμα) ἀπό τό σώμα τῆς ἐκκλησίας, ὄχι ὅσοι σπουδάζουν τήν φιλοσοφία, ἀλλά ὅσοι τήν πιστεύουν - ὅπως εἶπαμε- σωτηριολογικά.
           Εἶναι δέ πλήρως ἀνότητο, νά ὑποστηρίζουμε ὅτι τό Συνοδικό στρέφεται ἐναντίον τῆς μελέτης τῆς φιλοσοφίας, τήν στιγμή πού παλαιοί πατέρες (ἅγιος Βασίλειος, ἅγιος Γρηγόριος) ἀλλά καί νεώτεροι (ἅγιος Νεκτάριος) ὑπεραμύνονται τῆς μελέτης αύτῆς, καί μάλιστα τἠν συστἠνουν στούς χριστιανούς
          Ἀξίζει δέ νά σημειωθεῖ, ὅτι αὐτό τό "ἀνάθεμα" δέν ἀπευθύνεται σέ ὅλους ὅσους πιστεύουν  σάν  άλήθειες τίς σκέψεις τῶν φιλοσόφων, ἀλλά μόνον στούς χριστιανούς, πού εἶναι μέλη  τῆς ἐκκλησίας, καί αὐτό γιατί, γιά ἕναν χριστιανό, ἡ μόνη ἀλήθεια εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. (ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή)

Σημείωση:  Ἀνάθεμα= ἀποκοπή ἀπό τό σῶμα τῆς ἐκκλησίας