Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Κι΄ ἐσύ νά λείπεις ...

Μερικές φορές περνῶντας ἀπό ἕναν κῆπο, ἀναγκάζεσαι νἀ σταματήσεις γιά νά ἀφουγκραστεῖςς τὀ πῶς μιλάνε τα λουλούδια. Τά λουλούδια μιλᾶνε μέ εύωδιές.
Εύωδιές
πόνου, καί ἀγάπης . Σταύρωσης καί Ἀνάστασης.
Πόνου, ὅπως,
"Λείπει η ζωντανή σου παρουσία" , ἀλλά καί Ἀνάστασης, ὅπως,
"σε αισθάνομαι να χαμογελάς , και να υμνείς Τον Κύριο ,
με τους Αγγέλους τ΄ Ουρανού ..."
Τότε, ἀφοῦ νοιώσεις αὐτήν τήν εὐωδία, ἀπλώνεις στά κλεφτά τό χέρι γιά νά κόψεις μερικά λουλούδια, που θά στολίσουν καί τό δικό σου ἀνθοδοχεῖο.
τσι καί μεῖς, κόψαμε μερικά εὔωδιαστά ἄνθη ἀπό τόν κῆπο τῆς Ὄδεύοντας, καί στολίσαμε τόν δικό μας κῆπο, γιά νά νοιώσουμε τήν ἀγἀπη καί τόν πόνο τῆς μάνας, ὅταν αὐτή μιλάει -σταυροαναστάσιμα-σάν λουλούδι σέ λουλούδι.

Κι΄ εσύ να λείπεις ...

Πλησιάζουν Χριστούγεννα ...
κι΄ όμως εσύ λείπεις ...
Λείπει η ζωντανή σου παρουσία ,
μ' απ΄ την καρδιά μου , ούτε στιγμή δεν έχεις λείψει !
Σε ανατρέφω και σε φροντίζω εκεί , γιασεμάκι μου , μυστικά και σιωπηλά ...
σε ποτίζω με τα δάκρυα της αγάπης μου ,
σε χαϊδεύω με το ζεστό της προσευχής μου χάδι ,
σε αισθάνομαι να χαμογελάς , και να υμνείς Τον Κύριο ,
με τους Αγγέλους τ΄ Ουρανού ...
και κάθε μέρα σ΄αγαπάω όλο και πιο πολύ αγαπημένο μου ,
και με τα μάτια της ψυχής μου σε βλέπω
ν΄ανθίζεις και να μοσχοβολάς μες την αυλή του παραδείσου !.
.
Διαβάτης


Ἀπό τό ἱστολόγιο Ὁδεύοντας

5 σχόλια:

  1. Πολυ όμορφα λουλούδια έκοψες από τον κήπο του Οδεύοντας φίλε μου.
    Τωρα πλέον ευωδιαζει ακόμα περισσότερο ο δικός σου κήπος....

    Τα χρειαζόμαστε αυτα τα λόγια στους καιρούς που ζούμε....

    Ενα μεγάλο ευχαριστώ και στην καλή μας φίλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΛΗΘΩΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θάνο, τό κείμενο της, εἶναι ἐξαιρετικό. Ἐκφράζει άνεπειτίδευτο συναίσθημα. Εἶναι ἀληθινό, καί ἐπειδή ἡ Ἀργυρούλα ἔχει καλή πένα, περιέγραψε τά συναισθήματα της μέ πληρότητα καί σαφήνεια.
    Ἀς ἔχει τήν ἐξ' ὕψους παρηγορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τώρα μόλις πέρασα , και τα μάτια γέμισαν βροχή , τώρα που πλησιάζουμε Την Άγια Βηθλέέμ ...

    Τα γόνατα μου λύγισαν μπροστά στην αγάπη σας , κι΄ έγινε και πάλιν ο πόνος προσευχή , να φτάσει ενώπιων Του Δημιουργού Το Θρόνο , κι΄ όχι για να πει γιατί Θεέ , μα για να γίνει αδιάλειπτη δοξολογία προς Τον Ουρανό , και μαζί με τους Αγγέλους , και την κάθε αγνή ψυχή που ο Κύριος θέλησε νάχει κοντά Του, να αναπέμπει ύμνους ατελείωτους και δοξολογίες Ουράνιες!

    Κώστα , Θάνο , και ανώνυμη φίλη σας ευχαριστώ από καρδιάς για το μεγαλείο της αγάπης σας .

    Ευλογημένα Χριστούγεννα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλά μου Ἀργυρούλα, τό να μήν ρωτάει κανείς "γιατί", συνιστᾶ καί μέτρο γιά τό ὁρθόδοξο φρόνημα τοῦ καθενός μας. Ἔχεις τήν ἀγάπη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή